Πότε αξίζει η ζωή; (3ο Μέρος)

Διαβάζω σχεδόν καθημερινά πολλές από τις αναρτήσεις των χιλιάδων φίλων μου στο facebook και αναρωτιέμαι:

Γιατί είναι τόσες πολλές εκείνες που αναφέρονται σε ωραίες ατάκες για τη ζωή, την επιτυχία, τους άντρες, τις γυναίκες, τα όνειρά μας (τα θέλω μας) καθώς και οι φράσεις κορυφαίων της ανθρώπινης ιστορίας;

Η απάντηση, μου είναι εύκολη. Γιατί αρέσουν στους πολλούς και προκαλούν πολλά like. Έτσι κι ο αναρτών έχει την αίσθηση ότι αξίζει και αυτός αφού πήρε η ανάρτησή του τόσα likes. Ας μην ξεχνάμε ότι όλοι έχουμε την ανάγκη της αποδοχής.

Όμως η δεύτερη ερώτηση που μου γεννάται, με προβληματίζει.

Και γιατί όλα αυτά αρέσουν στους πολλούς;

Μα γιατί είναι σωστά θα πει κάποιος. Αφού όμως γνωρίζει ότι είναι σωστά τότε γιατί δεν τα κάνει πράξη και μένει στο: “αχ, τι ωραίο που είναι αυτό;”

Πιστεύω βαθειά ότι, κανένας χάρτης όσο λεπτομερής κι αν είναι δεν πήγε τον κάτοχό του ούτε ένα βήμα πιο πέρα, κανένας νόμος δεν πρόλαβε ένα έγκλημα, κανένα βιβλίο και καμία διδασκαλία από μόνα τους δεν άλλαξαν έναν άνθρωπο.

Όλα αυτά (και πολλά άλλα) αποκτούν σημασία και κατ’ επέκταση αξία, μόνο όταν ο άνθρωπος αποφασίσει να τα κάνει πράξη. Μόνο αν αποφασίσεις να βγεις στο δρόμο, ο χάρτης μπορεί να σε οδηγήσει. Μόνον εάν αποκτήσεις υγιείς αξίες ο νόμος έχει για σένα αξία. Μόνον όταν αποφασίσεις να κάνεις πράξη αυτά που έμαθες από το βιβλίο ή τη διδασκαλία, αποκτούν τη δύναμη της αλλαγής στη ζωή σου.

Κι έρχεται η τρίτη ερώτηση.

Γιατί, λοιπόν, δεν τα κάνουμε πράξη όλα αυτά που διαβάζουμε και μας αρέσουν;

Η απάντηση στην οποία πιστεύω ίσως σας εκπλήξει.

ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ!!!

Άλλος φοβάται ότι δεν μπορεί να το κάνει και δεν δοκιμάζει καν, γιατί δεν θέλει να πονέσει από την επιβεβαίωση του “είμαι λίγος”. Άλλος φοβάται μην αποτύχει και δεχθεί την απόρριψη των άλλων. Άλλος φοβάται ότι όταν το κάνει θα μείνει μόνος. Άλλος φοβάται την επιτυχία!!! Αναρωτιέται: “Αν τα καταφέρω, μετά τι γίνεται; Μήπως χάσω την αγάπη που έχω σήμερα; Μήπως δεν μπορέσω να μείνω εκεί ψηλά και πέσω και τότε γκρεμοτσακιστώ;” Άλλος, πιστεύει στο “μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες” και λέει: “Άσε, καλά είναι και τα λίγα”…

Με αυτά τα παραδείγματα δεν εννοώ οικονομική επιτυχία, χωρίς να την αποκλείω. Εννοώ το, να κάνω τη ζωή μου όπως την ονειρεύομαι. Να την οδηγήσω στις κορυφές που μου αξίζουν, δικαιούμαι και μπορώ να έχω.

Ό,τι θέλουμε και δεν έχουμε κατακτήσει μέχρι τώρα, έχει από πίσω του κρυμμένο ένα φόβο. Ένα φόβο που, μην γνωρίζοντας πώς να τον χειριστούμε, του επιτρέπουμε να μας ακινητοποιεί και να μας κρατάει μακριά από το “θέλω” μας.
Το σημαντικότερο, λοιπόν, βήμα για να μπω στο δρόμο που θα δώσει νόημα στη ζωή μου είναι, να μάθω να χειρίζομαι τους φόβους μου και να τους χρησιμοποιώ σαν μέσο κινητοποίησης, όπως είναι και ο υγιής λόγος ύπαρξής τους.

Αντώνης Καλογήρου