Ξεκίνησε μ’ ένα τριήμερο άπειρης ευγνωμοσύνης, και συνεχίζει να με προκαλεί με καθημερινές ευκαιρίες για τούτο το συναίσθημα.
Ο πρωτομαγιάτικος ταρατσόκηπος γέμισε χρώματα, μυρωδιές, άνθισαν τα λουλούδια, ζωντάνεψαν τα φυλλώματα… μια μεγάλη, υπέροχη, ζωντανή, απολαυστική αγκαλιά της φύσης.
Μετά το ξενύχτι της προηγούμενης μέρας, το πρωινό με το πρώτο καφεδάκι σ΄ αυτή τη δροσερή, χρωματιστή και μυρωδάτη αγκαλιά ήταν ένα απολαυστικό θαύμα.
Κι έπειτα το βραδάκι σ’ αυτή πάλι την αγκαλιά, με την παρεούλα κουβεντιάζοντας μέχρι τις όμορφες πρωινές ώρες… Πόσο απλά και άνετα μπορούμε τελικά να νιώσουμε απλά, ευγνωμοσύνη!
Αυτός ο υπέροχος Μάιος, συνεχίζει να με προκαλεί με καθημερινές ευκαιρίες για τούτο το συναίσθημα της ευγνωμοσύνης, που όταν του επιτρέπεις να αναβλύζει πηγαία και αυθόρμητα από μέσα σου νιώθεις την γεύση του παράδεισου!
Βένα Καλογήρου