Η γυναίκα που προσπαθούσε να σκαρφαλώσει τη λίμνη

“Είχε περάσει ολόκληρη τη ζωή της σκαρφαλώνοντας ένα πολύ ψηλό βουνό. Ήταν αυτό που ήξερε να κάνει. Σκαρφάλωνε συνέχεια. Ανέβαινε τα απότομα βράχια, σκαρφάλωνε όλο και ψηλότερα, το σώμα της έγινε πολύ δυνατό και το σκαρφάλωμα, ήταν πια τόσο φυσικό γι’ αυτήν όσο και η αναπνοή. Όταν έφτανε σε μια κορυφή, ξεκινούσε να σκαρφαλώνει για την επόμενη.
Κάποια μέρα, η γυναίκα έφτασε  σε μια πανέμορφη γαλάζια λίμνη που υπήρχε εκεί ανάμεσα στα βουνά. Δεν είχε δει ποτέ της λίμνη και μάλιστα, δεν ήξερε καν τι είναι λίμνη. Ατένιζε την παράξενη έκταση μπροστά της και συμπέρανε ότι έπρεπε να είναι κάποιο ασυνήθιστο είδος γαλάζιου βουνού. Επειδή ο μόνος τρόπος να συνεχίσει το ταξίδι της ήταν να διασχίσει εκείνο το αλλόκοτο γαλάζιο πράγμα, αποφάσισε ότι αυτό ακριβώς έπρεπε να κάνει.
Έτσι, η γυναίκα περπάτησε μέχρι το νερό κι άρχισε να προσπαθεί να “σκαρφαλώσει τη λίμνη” με τις ίδιες κινήσεις που χρησιμοποιούσε για να σκαρφαλώσει το βουνό. Στην αρχή, δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί δε σημείωνε καμιά πρόοδο, και όχι μόνο αυτό, αλλά ένιωθε και εξαντλημένη. Έτσι, συγκέντρωσε όλη την ενέργεια που διέθετε το δυνατό της σώμα και προσπάθησε ακόμη πιο σκληρά να “σκαρφαλώσει”, βάζοντας το ένα πόδι μπροστά από το άλλο, χρησιμοποιώντας τα χέρια της για να γραπωθεί από τα “γαλάζια βράχια”. Όμως κάθε της προσπάθεια ήταν μάταιη. Έπεφτε συνέχεια με τα μούτρα στο νερό και δεν προχωρούσε ούτε πόντο.
“Τι κάνεις εκεί κοπέλα μου;” της φώναξε ένας άντρας που έπλεε άνετα στην επιφάνεια της λίμνης.
“Εσύ τι νομίζεις ότι κάνω;” απάντησε η γυναίκα με το πρόσωπο κατακόκκινο από την προσπάθεια. “Σκαρφαλώνω τη λίμνη”.
“Δεν αμφιβάλλω ότι είσαι εξαιρετική στο σκαρφάλωμα στα βουνά”, απάντησε ευγενικά ο άντρας της λίμνης. “Όμως αυτή σου η δεξιότητα δε θα σε βοηθήσει εδώ στη λίμνη. Χρειάστηκε ένα είδος σοφίας για να σε φτάσει στην κορφή του βουνού: έπρεπε να κάνεις τη δύναμή σου ισχυρότερη από κείνο. Τώρα χρειάζεται να μάθεις ένα άλλο είδος σοφίας: να παραδοθείς, να αφεθείς στη δύναμη του νερού. Εδώ δε χρειάζεται να προσπαθείς σκληρά. Και μάλιστα, όσο λιγότερο προσπαθείς, τόσο καλύτερα θα τα καταφέρεις!”
Κι έτσι, ο άντρας της λίμνης έμαθε στη γυναίκα του βουνού να αφήνεται και πως η δύναμη της παράδοσης είναι το ίδιο ισχυρή μ’ εκείνη της προσπάθειας”.*

Αγαπώ πολύ αυτή την ιστορία. Έρχεται στο νου μου εκείνες τις φορές που το καλό παιδί μέσα μου επιμένει να κάνει τα πράγματα με το δύσκολο τρόπο. Θυμάμαι τότε τη γυναίκα της λίμνης και πως όταν κάτι κολλάει, δεν προχωράει, χρειάζεται ν’ αλλάξεις τρόπο, ν’ αλλάξεις στρατηγική.
Κάποιες φορές χρειάζεται να αφεθείς με εμπιστοσύνη στη ροή της ζωής, να αφεθείς με εμπιστοσύνη στη σοφία του εαυτού σου.

Βένα Καλογήρου

*Από το βιβλίο της Barbara De Angelis, Ph.D., Άδραξε τη στιγμή