Μια ιστορία, από το βιβλίο του Alan Cohen, “Μια βαθιά ανάσα ζωής”:
“Στην ταινία “Ο ηλίθιος κι ο πανηλίθιος” παρουσιάζονται οι περιπέτειες δύο γκαφατζήδων που διασχίζουν τη χώρα ψάχνοντας τα κορίτσια των ονείρων τους. Μετά από πολλές απογοητεύσεις, οι δύο φίλοι ξεμένουν σ’ έναν ερημικό δρόμο. Ξαφνικά ένα λεωφορείο με κάτι απίθανες γυναίκες με μπικίνι σταματάει πλάι τους. Τρεις κουκλάρες κατεβαίνουν από το λεωφορείο και η μία τούς χαιρετάει: “Γεια! Κάνουμε μια περιοδεία διαφημίζοντας το λάδι μαυρίσματος Hawaiian Tropic και ψάχνουμε για δύο άντρες που να μπορούν να ταξιδεύουν μαζί μας και να μας αλείφουν με λάδι πριν από τις επιδείξεις μας”. Ύστερα ανοιγόκλεισε προκλητικά τα βλέφαρά της και ρώτησε με νόημα: “Μήπως ξέρετε πού θα μπορούσαμε να βρούμε αυτούς τους άντρες;”
Ο ένας από τους δύο τύπους χαμογέλασε και είπε: “Ναι, αμέ! Τρία μίλια πιο κάτω υπάρχει μια μικρή πόλη!” Απογοητευμένα τα κορίτσια ξανανέβηκαν στο λεωφορείο και έφυγαν αφήνοντας τους δύο φίλους μέσα στη σκόνη. “Για κοίτα, ρε Χάρι”, λέει ο ένας όλο παράπονο. “Όλα τα κελεπούρια σε άλλους τυχαίνουν”.”
Για να μην τυχαίνουν τα κελεπούρια μόνο στους άλλους, “Κάνε τη γνώση πράξη”.
Βένα Καλογήρου