Μύθοι και Αλήθειες – 3ος Μύθος

Η επόμενη αλήθεια, που έχει γίνει ψεύτικος μύθος, έχει να κάνει με την αγάπη.

Την περίφημη αγάπη “χωρίς όρους”.

Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, πάρα πολλοί φιλόσοφοι, ιερωμένοι, στοχαστές, δάσκαλοι, θρησκευτικοί και πνευματικοί ηγέτες, μας μίλησαν για την τελειότητα της “αγάπης χωρίς όρους”. Ναι, η αγάπη χωρίς κανέναν όρο είναι η μόνη αγνή, άσπιλη, αμόλυντη αγάπη. Ναι, όσο ταξιδεύουμε στο δρόμο της γνώσης και της προσωπικής μας εξέλιξης, όσο πιο ψηλά ανεβαίνουμε στο δρόμο της ζωής μας, τόση περισσότερη σαβούρα (όρους) πετάμε από τις αποσκευές μας και κατά συνέπεια τόση μεγαλύτερη είναι η ποιότητα της αγάπης μας για τον εαυτό μας, τους άλλους, αλλά και ολόκληρη τη ζωή.

Τότε, που είναι ο μύθος;

Ο μύθος που μας παγιδεύει είναι σε δυο σημεία.

Το πρώτο είναι ότι δεν αγαπάς, ή δεν αγαπιέσαι, αληθινά εάν η αγάπη δεν είναι “χωρίς όρους”.

Η αγάπη χαρακτηρίζεται τόσο από την ποιότητα, όσο και από την ποσότητά της. Μπορεί να αγαπάς (ή να αγαπιέσαι) πάρα μα πάρα πολύ, αλλά η ποιότητα της συγκεκριμένης αγάπης να είναι ιδιαίτερη χαμηλή, γιατί θέτει σαν προϋπόθεση ύπαρξής της πολλούς όρους. Και μπορεί, να αγαπάς λίγο, αλλά η ποιότητα αυτής σου της αγάπης να είναι ιδιαίτερα αγνή και αληθινή. Το παραμύθι ότι υπάρχει αληθινή αγάπη ΜΟΝΟ όταν είναι χωρίς όρους, είναι απλά ένας μύθος. Βέβαια, είναι αλήθεια πως όσοι περισσότεροι είναι οι όροι, τόσο χαμηλότερη είναι η ποιότητα της αγάπης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάς ή ότι δεν αγαπιέσαι. Για παράδειγμα, η ερωτική αγάπη, είναι κατά κανόνα μια αγάπη η οποία χαρακτηρίζεται από την, υπερβολική κάποιες φορές, ποσότητά της. Όλα αυτά τα υπέροχα βιώματα του μοιράσματος της καθημερινότητας, η αγκαλιά, το sex, οι κοινές δραστηριότητες κλπ., δημιουργούν τεράστια ποσότητα, αλλά τι γίνεται από ποιότητα; Μήπως και οι δύο βάζουν μια σειρά από όρους όπως, δεν θα βγαίνεις μόνος σου, δεν θα φοράς μίνι, δεν θα πηγαίνεις στο γήπεδο, δεν θα βγαίνεις βράδυ με τις φίλες σου κλπ.; Και τότε ποια είναι η ποιότητα;

Το δεύτερο σημείο είναι ακόμα πιο σκληρό.

ΚΑΝΕΙΣ μας δεν αγαπάει χωρίς όρους. Είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, φόβους, κενά γνώσης, ανάγκες, περιοριστικά πιστεύω κι ένα σωρό άλλα, που σηματοδοτούν το ατελές της ύπαρξής μας. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν κάτι το ατελές να αγαπάει Θεϊκά; Η αγάπη χωρίς όρους απαιτεί σαν προϋπόθεση τη δική μας τελειότητα. Την έχουμε; Βεβαίως όχι.

Η μόνη αλήθεια είναι η εξέλιξη. Όσο εξελίσσεσαι και διευρύνεις τη συνειδητότητά σου, τόσο λιγότερο έχεις την ανάγκη να βάζεις όρους και προϋποθέσεις στην αγάπη σου. Πράγματι, κάποιοι συνάνθρωποί μας, που έχουν εξελιχθεί σε επίπεδο αγιοσύνης, έχουν καταφέρει να αγαπούν αληθινά, άσπιλα και αμόλυντα. Εγώ δεν έχω φτάσει σε τέτοια επίπεδα. Εσύ;

Με τις σκέψεις μου γι’ αυτόν το μύθο, στην πραγματικότητα ήθελα να σου βροντοφωνάξω: “Μην εγκαταλείψεις το δρόμο της μαθητείας της αγάπης, γιατί δεν έχεις βρει την τελειότητα. Όσο συνεχίζεις το μαγεμένο ταξίδι της αγάπης τόσο πιο όμορφο θα γίνεται. Αξίζει να το παρατήσεις γιατί ακόμα δεν έχει γίνει τέλειο;”

Αντώνης Καλογήρου