Αγαπάω τόσο πολύ αυτό που ονομάζω, η επόμενη μέρα. Όπως πχ η επόμενη μέρα από ένα μεγάλο πάρτι που ετοίμασες και το ζήσατε τόσο πολύ και έντονα κι εσύ και οι φίλοι σου μέχρι το πρωί.
Η επόμενη μέρα, σε αντίθεση με το τρελό κέφι και την ένταση και τον ενθουσιασμό της προηγούμενης, έχει μια γλύκα καθώς βιώνει ο εαυτός σου αυτή την ηρεμία που πάντα την έχει ανάγκη μετά από το “τα δίνω όλα” της προηγούμενης.
Είναι η επόμενη μέρα σήμερα από το σεμινάριο για τους φόβους. Τόσο υπέροχο το ξεμασκάρεμά τους…
Και μου ήρθαν στο νου τα λόγια που είπε η Τρίστραμ Σάντι:
Τι άστατη που είναι η ψυχή του ανθρώπου… Μαραζώνει πάνω από πληγές που έχει τη δύναμη να γιατρέψει!
Βένα Καλογήρου