ΑποφασίΖω. Ζω τη Ζωή που Θέλω

MENU

Τι θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;

Πένα

  • Πιστεύουμε στην ομορφιά της ζωής.
  • Πιστεύουμε στις ικανότητες, τα ταλέντα και τις δυνατότητες του ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ανθρώπου.
  • Πιστεύουμε στη δύναμη της ενέργειας της αγάπης.
  • Πιστεύουμε πως η ζωή μας είναι ένα διαρκές σχολείο που σκοπό έχει τη δική μας εξέλιξη.
  • Πιστεύουμε πως σ’ αυτό το υπέροχο σχολείο ΟΛΟΙ μας είμαστε μαθητές και δάσκαλοι μαζί.

…Αυτά μας τα πιστεύω μας οδήγησαν στο να σας εκφράσουμε μια δική μας επιθυμία.
Θα θέλαμε λοιπόν, σ’ αυτή μας τη σελίδα, να μας γράφετε τις τυχόν απορίες σας, τις σκέψεις σας, τους προβληματισμούς σας, τις διαφωνίες σας και ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ άλλο θα θέλατε να μπει σε συζήτηση.
Στη συζήτηση αυτή, είναι ελεύθεροι να συμμετέχουν όλοι, με μοναδικό περιορισμό την ύπαρξη του σεβασμού. Δηλαδή μπορείς να γράψεις Ο,ΤΙ θέλεις, αρκεί να μην υπάρχουν υβριστικές ή προσβλητικές εκφράσεις για τον οποιονδήποτε.

 

29 σκέψεις στο “Τι θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;”

  1. Νίκος Σολομωνίδης

    Αντώνη καλημέρα! Έχω διαβάσει όλους τους μεγάλους δασκάλους Αμερικάνους περί self development κλπ κλπ κλπ… Το βιβλίο του ΕΞΙ ΒΗΜΑΤΑ ΠΙΣΩ, ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΠΡΟΣΤΑ είναι ίσως κ το καλύτερο που έχω διαβάσει (Η βιβλιοθήκη μου έχει πάνω από 150 τέτοιου είδους βιβλία)

  2. Θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον Αντώνη Καλογήρου που με χιλιάδες τρόπους, άλλαξε την ζωή μου προς το καλύτερο.Πριν πολλά χρόνια παρακολούθησα τα σεμινάρια και τα μαθήματα του και μου δόθηκε η δυνατότητα να ακούσω τις διδασκαλίες από μεγάλους “δάσκαλους” στον χώρο της αυτογνωσίας που δεν θα μπορούσα ποτέ να προσεγγίσω αλλιώς.Κάποια στιγμή σταμάτησα, περισσότερο για να επεξεργαστώ την πληθώρα των πληροφοριών που είχα πάρει. Από τότε δεν είχα καμία επαφή με κανένα από τους συντονιστές ή με τον ίδιο τον Αντώνη.Τώρα, τόσα χρόνια μετά, βρήκα τον τρόπο να επικοινωνήσω και με χαρά εκφράζω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον “δάσκαλο” που δεν το έπαιξε γκουρού, υπεράνω, που είχε ανθρώπινες αδυναμίες και που είχε το θάρρος (αντίθετα με κάποιους άλλους που το παίζουν πνευματικοί) να πει στην πρώτη μας συνάντηση :”έχω τα εργαλεία που θα σου αλλάξουν την ζωή, αλλά θα πρέπει να πληρώσεις.” Το θεώρησα ισότιμη συναλλαγή γιαυτό και τον ακολούθησα τότε. .Και θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα “θαύμα” από αυτά που εύκολα καταλαβαίνει καθένας την αξία του και όχι από τα άλλα τα εσωτερικά. Κάποτε, στο σεμινάριο για την ευημερία, μας είχε δώσει κάτι πολύχρωμες επιταγές και είχε ζητήσει να γράψουμε το ποσόν που θα θέλαμε να έχουμε σε 10 χρόνια από τώρα σε ρευστό ή περιουσιακά στοιχεία, ανεξάρτητα από τα πραγματικά έσοδά μας.Θυμάμαι πως είχα ζητήσει το υπέρογκο ποσόν των 100.000.000.Μας είπε να βάλουμε κάπου την επιταγή και να την ξεχάσουμε. Αυτό έκανα και εγώ. Μέχρι που στην μετακόμιση στο νέο μας σπίτι, την βρήκα μέσα σε ένα βιβλίο. Κοίταξα την χρονολογία.Είχαν περάσει 12 χρόνια.Κοίταξα το ποσόν. Ήταν σε εκατομμύρια και είχαμε ευρώ. Υπολόγισα την αξία της περιουσίας μας χοντρικά….ήταν πάνω από τα διπλά αυτών που είχα ζητήσει τότε!!!!

  3. θανασης Τσιβιλης

    …Δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα απο το να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε, να λέμε το Σ’αγαπώ σ’αυτούς που αγαπάμε’ κι αν δεν μπορούμε να το πούμε ας το γράψουμε, κι αν δεν μπορούμε να το γράψουμε ας το τραγουδήσουμε η ας το χορέψουμε. Ας βρούμε λοιπόν κάποιον τρόπο να το εκφράσουμε υπάρχουν πολλοί. Να μην κουραζόμαστε να το λέμε, γιατί απλά κανείς δεν κουράστηκε να το ακούει… Όσοι παρακολουθήσαμε το Σαβατοκύριακο το εκπληκτικό σεμινάριο “Σχέσεις” του Αποφασίζω, βιώσαμε έναν πραγματικό θησαυρό αγάπης και γνώσης που θα εμπλουτίσει τη ζωή του καθενός από εμάς. Με σαφή και κατανοητό τρόπο μας εξηγήθηκε πως να ακούμε την καρδιά μας και να ανακαλύπτουμε την αλήθεια που βρίσκεται μέσα μας. Με μεγάλη ακρίβεια μας εξηγήθηκαν οι λεπτοί χειρισμοί της τέχνης της αγάπης, και η ανάγκη της ύπαρξής της στην καθημερινή μας ζωή. Με φρεσκάδα και αμεσότητα βιώσαμε αυτό το διήμερο, την σημασία και κατεύθυνση στην αναζήτηση της αληθινής αγάπης. Θεωρώ πως ήταν απαραίτητο αυτό το σεμινάριο για όποιον αφιερώνεται στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής του. Οι δάσκαλοι του ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ (Αντώνης και Βένα) για μια ακόμα φορά, ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟΙ.!!!θα

  4. Πάνε σχεδόν 12 χρόνια από τότε που ήρθα στο πρώτο σεμινάριο (“ΜΠΟΡΩ”). ΄Εκτοτε είδα τα πράγματα διαφορετικά καθώς ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά για μένα, ήταν η χρονιά που έθεσα ένα Μεγάλο Στόχο τον οποίο βεβαίως και πέτυχα και μου άλλαξε τη ζωή! Το 2012 ήταν η 2η φορά που με μια παρέα φίλων ξεκινήσαμε και πάλι από την Κύπρο για να παρευρεθούμε σε ακόμα ένα βιωματικό σεμινάριο το οποίο μας έκανε ακόμα πλουσιότερους. Τια να μην μακρυγορώ και με βαρεθείτε θέλω να μοιραστώ μαζί με όλους σας το εξής:

    Από τα σεμινάρια παίρνουμε κάθε φορά αυτά που είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε, να δεχτούμε, να διαχειριστούμε προκειμένου να αλλάξουμε τη ζωή μας. Στο τελευταίο λοιπόν σεμινάριο με άγγιξε ιδιαίτερα ο Α. Καλογήρου λέγοντας “σταματήστε να σαμποτάρετε τον εαυτό σας”. Πριν από λίγους μήνες ήταν αυτό που λέμε, σχεδόν έπιασα πάτο (από όλες τις απόψεις). Τότε σκέφτηκα γιατί να μην πάω πίσω στα βιβλία μου, στις σημειώσεις των σεμιναρίων και κυρίως, γιατί να μην θυμηθώ τα συναισθήματα που ένιωσα λυγίζοντας 2 φορές την βέργα? γιατί να μην ξαναθυμηθώ την Βένα στη σκηνή να μας ανεβάζει σε κορυφαία κατάσταση και να μας ετοιμάζει να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας? και πως να ξεχάσω τον Α. Καλογήρου στον οραματισμό του “25 χρόνια μετά…..”. Εδώ και 2 μήνες λοιπόν ξαναζώ καθημερινά όλα όσα έμαθα, όλα όσα έκανα και όσα ένιωσα στα σεμινάρια. Εδώ και 2 μήνες είπα στον γιατρό μου ότι οι κρίσεις πανικού που με ταλαιπώρησαν για 6,5 χρόνια φεύγουν, και ότι θέλω να σταματήσω τη φαρμακευτική αγωγή. Και το έκανα! Και είμαι δυνατή, γεμάτη ζωή, ενέργεια και χαμόγελο. Και προχωρώ στα προσωπικά και στα επαγγελματικά μου επειδή
    ΕΙΜΑΙ Μοναδική γι’αυτό και
    ΚΑΝΩ όλα όσα χρειάζονται για να
    ΕΧΩ όλα αυτά που μου αξίζουν.

    Μέσα από την καρδιά μου σας ευχαριστώ όλους και περιμένω να ξαναζήσω όμορφες στιγμές μαζί με όλους σας!

    Μαρία

  5. Agapite Kyrie Kalogirou

    arxika tha ithela na sas pw oti sas thavmazw k ektimw ti doulia sas afantasta. den ine liges i fores pou mas dwsate ta fwta sas se polla themata poy ixame na antimetwpisoume.
    me lipi omws pou den mpouroume na exoume prosvasi se ola ta seminaria sas mias k imaste makria. tha mporouse na vrethi mia formula wste oli emis pou tha thelame na parakolouthisoume ta seminaria estw k apo makria na exoume ti dinatotita k na katavaloume to aparetito poso.

    euxaristw
    me ektimisi

    1. Σας ευχαριστούμε πολύ για τα υπέροχά σας λόγια! Είναι όμορφο όταν οι άνθρωποι γίνονται, έστω και λίγο, πιο ευτυχισμένοι!
      Κατανοούμε το πρόβλημα της απόστασης. Είναι κάτι που απασχολεί αρκετούς. Επεξεργαζόμαστε διάφορες ιδέες και πιστεύουμε ότι με τη νέα σχολική χρονιά θα έχουμε να σας δώσουμε κάποιες λύσεις.

      ΑποφασίΖω

  6. ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΒΙΩΜΑ…

    Αγαπημένε μου Αντώνη,

    Είμαι στο γραφείο και αφήνω οποιαδήποτε δουλειά, δίνοντας στον εαυτό μου την χαρά να ικανοποιήσει μια ανάγκη που δημιουργήθηκε το Σάββατο, την ημέρα «Της Νέας Εποχής» του Αποφασίζω.

    Αυτή η ανάγκη είναι ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για έναν συγκεκριμένο λόγο.

    Φυσικά σας ευχαριστώ όλους, γι’ αυτόν τον μοναδικό χώρο που δημιουργήσατε και που αντανακλά την αγάπη σας, για την ομορφιά που πάντα βιώνουμε όταν βρισκόμαστε κοντά σας και για πολλά άλλα.

    Όμως αυτό το ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μου, έχει να κάνει με αυτό που ένιωσα το Σάββατο, όταν μίλησες στα εγκαίνια.

    Έκανες ένα όνειρο χρόνων μια υπέροχη πραγματικότητα!

    ΝΑΙ αυτό κι αν ήταν ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ!!! Ήμασταν εκεί το βλέπαμε, το ζούσαμε, το μοιραστήκαμε… Σε σεμινάρια και ακαδημίες, μας γεμίζεις με εφόδια για να «Τολμήσουμε να κατακτήσουμε τα όνειρά μας», και τώρα μας έδωσες και το βίωμα!!!

    Πλημμυρίζω από θαυμασμό για τον δάσκαλο που ζωντανεύει μέσα μου τα λόγια του Καζαντζάκη: «Δεν υπάρχουν ιδέες – υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες – κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει».

    Αισθάνομαι τόση ευλογία που είστε στην ζωή μου.

    Με αγάπη και λαχτάρα για την ΝΕΑ σχολική χρονιά μας,
    Σμάρω Πιπέρα

  7. Βασιλική Τροχάνη

    Και διάβαζα που λέτε τα υπέροχα μηνύματά σας. Η αλήθεια είναι πως έψαχνα να βρω δύναμη για να πάρω μια σοβαρή απόφαση.

    Αρχικά κατάλαβα πως αν απαντήσω στο ερώτημα “Τι είναι αυτό που θέλω” θα μπορέσω να αποφασίσω.

    Διαβάζοντας τα μηνύματά σας σημείωσα διάφορες φράσεις που με εκφράζανε. Οι φράσεις, οι λέξεις, τα συναισθήματα ενωθήκανε και το χέρι άρχισε να γράφει και να γράφει, η μία σκέψη μετά την άλλη, και σιγά – σιγά όλα ξεδιάλυναν, σαν ενα χέρι που σβήνει τη θολούρα στο τζάμι!

    Με βοηθήσατε να καταλάβω τι είναι αυτό που ΘΕΛΩ.

    Αγαπημένοι Φίλοι και Δάσκαλοι σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου!!!

  8. Νομίζω ότι είναι ώρα να σταματήσω την αφωνία… μου άρεσε και τη συνέχισα λίγο ακόμα!!! (αστειεύομαι)

    Αγαπημένοι φίλοι και συμμαθητές δεν χρειάζεται πια να υποβληθείτε σε σιωπή 5 χρόνων όπως γινόταν παλιά στη Σχολή του Πυθαγόρα.

    Όλα εξελίσσονται σε αυτή τη ζωή. Κι όπως όλα εξελίσσονται, έτσι εξελίσσεται και η Μέθοδος Καλογήρου. Καινούριες ασκήσεις αλλά και τεχνικές μας πήγαν μετά από 5 ημέρες αφωνίας στην πηγή… τον πλούτο που υπάρχει ΜΕΣΑ ΜΑΣ. Κατά γενική ομολογία αυτός ήταν ο καλύτερος ΠΛΟΥΤΟΣ. Όχι επειδή οι προηγούμενοι δεν ήταν καλοί. Απλά επειδή ο φετινός είναι πιο εξελιγμένος. Όπως θα είναι ακόμα καλύτερος ο επόμενος. Όσοι δεν προλάβατε να είστε εκεί, προετοιμαστείτε. Μη χάσετε καθόλου χρόνο. Σας περιμένει τεράστια ομορφιά που θα ήθελα να σας περιγράψω αλλά δεν υπάρχουν λόγια.

    Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Δασκάλους μας Αντώνη, Βένα, Μίνα, που τα έδωσαν όλα και μάλιστα πολυδιάστατα αυτή τη φορά (συγνώμη που μόνο οι παρόντες καταλαβαίνουν τι εννοώ), στην Αγάπη, που είναι πάντα η ήσυχη δύναμη, το θεμέλιο για να σταθεί όλο το σεμινάριο, στους ομαδάρχες Πέτρο, Στέφανο και Θανάση, που αυτοσχεδίασαν και ενέπνευσαν τις ομάδες, άλλοτε να κοντράρονται και να ανεβαίνουν πιο ψηλά, κι άλλοτε να ενώνονται και να απολαμβάνουν τη δύναμη της ομάδας και της ενότητας, στους συμμαθητές, όλους μαζί και έναν-έναν ξεχωριστά επειδή όλοι με τις προσωπικές σας συνειδητοποιήσεις προσθέσατε στη δική μου και με βοηθήσατε πάρα πολύ, και επειδή είμασταν ΟΛΟΙ μαζί ΕΝΑΣ !!!

    Ιδιαίτερα επιτρέψτε μου,
    στον Θανάση, για τη φράση “κάθε μέρα ξεπερνώ την αναπηρία μου”,
    στον Στέφανο, για το μαντήλι του αρχηγού που πέρασε από όλα τα χέρια,
    στον Πέτρο, για τα μοναδικά συνθήματα.
    Ευχαριστώ πολύ όλους σας !!!
    Πήγα πιο μέσα, πετάω πιο ψηλά από την Κυριακή.
    Είμαι ευγνώμων !!!
    Ανυπομονώ να σας συναντήσω στις ακαδημίες !!!

  9. Καλημέρα σε όλους τους αγαπημένους φίλους. Είναι πολύ καιρός τώρα που θέλω να γράψω μία προσωπική μου εμπειρία που επιβεβαιώνει με τον πιο τρελό τρόπο ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα που πήρα από τα σεμινάρια και τις ακαδημίες: πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο… μερικές φορές όμως γίνονται με τον πιο παράλογο τρόπο που αδυνατούμε να το συνειδητοποιήσουμε! Η παρακάτω ιστορία είναι αναπόφευκτα μεγάλη, οπότε θα προσπαθήσω να την κάνω σαν νουβέλα!

    Το καλοκαίρι βρέθηκα με την Άννα (τη γυναίκα μου, για όσους δεν μας ξέρουν) στο Σαν Φραντσίσκο όπου είχαμε νοικιάσει ένα αυτοκίνητο. Όταν το επέστρεψα είχα την εξαιρετική ιδέα να αφήσω να κλειδιά του ξενοδοχείου πάνω στο μπρελόκ! Η “επιφώτιση” μου ήρθε μέσα στο μετρό και μέχρι να γυρίσουμε (λιγότερο από ώρα) το αυτοκίνητο είχε ξανανοικιαστεί. Επέλεξα να μην χάσουμε τη μέρα και ενημέρωσα την πανσιόν πως θα επιστρέψουμε χωρίς κλειδιά, οπότε μου είπαν να γυρίσουμε μέχρι τις 23:30 γιατί κλειδώνουν και μετά δεν υπάρχει κανείς να μας ανοίξει.

    Αυτή είναι η απαραίτητη εισαγωγή. Το ενδιαφέρον ξεκινάει όταν αργά το βράδυ κατά τις 22:45, ως σωστός Έλληνας της τελευταίας στιγμής, κινήσαμε για την επιστροφή. Πήραμε το τραμ κατά τις 23:00 για μια απόσταση 10-15 λεπτών. Ο οδηγός δεν είχε και την καλύτερη του μέρα προφανώς, κάτι που ήταν εμφανές στο μουρτζούφλικό του πρόσωπο. Το κακό (ή καλό;) είναι πως μας πήρε κι εμάς η μπάλλα… ξεκίνησαν λοιπόν σε 1-2 στάσεις να βγαίνουν τα καλώδια του τραμ, οπότε κλασικά κατέβαινε κάτω και τα έβαζε με το γνωστό σχοινάκι. Τη τρίτη φορά έριξε ένα ωραιότατο Αμερικάνο σιχτίρι, πήρε το σακίδιό του, έσβησε το τραμ και μουρμουρίζοντας πως πρέπει να πάρουμε άλλο λεωφορείο κατέβηκε και έφυγε! Αφού κοιταχτήκαμε μεταξύ μας οι επιβάτες με ένα χαμόγελο αμηχανίας, συνειδητοποίησα πως θα χάναμε το ξενοδοχείο. Πήρα λοιπόν τηλέφωνο και ταυτόχρονα κατέβηκα να δω που πήγε ο οδηγός. Τελικά ήταν πάλι πίσω προσπαθώντας να βάλει το καλώδιο. Αφού τα κατάφερε, κι ενώ περίμενα στο τηλέφωνο, ανέβηκε στο τραμ και ακολουθώντας τον για να επιβιβαστούμε πάλι, μας σταμάτησε και είπε περιμένετε. Θεώρησα πως θα δοκιμάσει να βάλει μπροστά και θα μας άφηνε μετά να ανεβούμε… αντ’αυτού έκλεισε την πόρτα και έφυγε! Αφού κοιταχτήκαμε απορημένοι με την Άννα με μια έκφραση “τι κάνει ο μπιπ-μπιπ;”, αρχίσαμε να τρέχουμε πίσω από το τραμ, το οποίο σταμάτησε τελικά λίγα μέτρα παραπάνω. Κατέβηκε πάλι ο δικός σου ατάραχος, έβαλε τα καλώδια ξανά και πήγε να ανέβει. Φυσικά το ίδιο κάναμε κι εμείς, οπότε γυρνάει και πετάει την απίστευτη ατάκα: “δεν μπορείτε να ανεβείτε, δεν υπάρχει στάση εδώ, πρέπει να περιμένετε το επόμενο τραμ”!!! Φυσικά δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας… τον αγνόησα, ανέβηκα κανονικά δείχνοντάς του το εισιτήριο μου και κάθησα από πίσω του, ενώ η Άννα ταραγμένη έλεγε να πάρουμε ταξί. Εκείνος, συνεχίζοντας το ρεσιτάλ παραλογισμού, έσβησε τη μηχανή και πήρε κάπου τηλέφωνο λέγοντας πως είναι κάποιος παράνομα στο τραμ και δεν τον αφήνει να ξεκινήσει!

    Η ώρα είχε πάει ήδη 23:30 αλλά είχα συφιλιαστεί τόσο πολύ που δεν καταλάβαινα τίποτα. Κάποιοι “λογικοί” επιβάτες άρχισαν να εκνευρίζονται μαζί μας, λέγοντας μας να κατέβουμε από το τραμ για να φύγει! Εμένα πλέον γυάλιζε το μάτι μου και μόνο που γύρισα και τους κοίταξα σώπασαν. Η Άννα είχε ήδη ανεβάσει πίεση και συνέχισε να με παροτρύνει να κατέβουμε. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, που φάνηκαν αιώνας, έζησα τον παραλογισμό στο μεγαλείο του… ο οδηγός να μας καταγγέλει, οι επιβάτες της γαλαρίας να μας βρίζουν, κάποιοι τουρίστες να κοιτάνε απορημένοι, και η Άννα να τσιρίζει πλέον να πάρουμε ταξί! Μόνο και μόνο για να μην πάθει καρδιακή προσβολή, σηκώθηκα, πέταξα το εισιτήριο στα μούτρα του οδηγού και πήραμε ταξί. Φυσικά φτάσαμε καθυστερημένοι κατά 15 λεπτά και το ενδεχόμενο να κοιμηθούμε στο πεζοδρόμιο ήταν πλέον εμφανές…. όμως τη στιγμή ακριβώς που πληρώναμε έμφανίστηκε από το πουθενά ένας υπάλληλος με ένα άλλο ζευγάρι, ξεκλείδωσε την πόρτα για να μπούνε μέσα και φυσικά τρυπώσαμε κι εμείς εκείνη τη στιγμή, εξηγώντας του τι είχε γίνει με τα κλειδιά.

    Το δίδαγμα, κατ’εμέ: θα μπορούσα να βρίζω αυτό τον οδηγό μέχρι την άλλη μου ζωή και δικαιολογημένα. Ήμουν αποφασισμένος μάλιστα να τον καταγγείλω στην εταιρεία το επόμενο πρωί. Όταν ξύπνησα όμως, συνειδητοποίησα πως αυτό το “άγιος” άνθρωπος στάλθηκε από μια ανώτερη δύναμη, ώστε με την απίστευτη συμπεριφορά του να μας γλιτώσει από να κοιμηθούμε στο δρόμο. Οι περισσότεροι φίλοι μου είπανε πως ήταν απλά μια σύμπτωση… εσείς, σε αντίστοιχες περιπτώσεις, θέλετε να πιστεύτε πως όλα είναι τυχαία και να σας πνίγει η ζοχάδα ή πως “Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα Σου”;;; Ως γνωστό, όλα είναι θέμα οπτικής και επιλογής…

    Ευλογώ τους ανθρώπους που με δίδαξαν να επιλέγω την οπτική που αγαλιάζει την ψυχή μου!!!

    Παναγιώτης Αποστολέλλης

  10. Ευάγγελος Μαρκετάκης

    Έχετε όρεξη για κουβέντα;

    Το απόγευμα άκουσα μια φράση που γαργάλησε το νου μου…
    “Καλύτερα να φοβάσαι επειδή αγαπάς, παρά να αγαπάς επειδή φοβάσαι”

    του Αββά Δωροθέου

    περιμένω τα σχόλιά σας…

  11. Θανάσης Τσιβίλης

    …Οι άξιοι άνθρωποι δεν παύουν ποτέ να ενδυναμώνουν τους εαυτούς τους…ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ

    Στη ζωή μας υφαίνουμε πολλούς δεσμούς, ένας όμως ξεχωριστός δεσμός είναι αυτός που σφυρηλατείται μεταξύ δασκάλου και μαθητή.
    Στο μυαλό μου έρχονται πάντα τα λόγια που είπε ο Μ. Αλέξανδρος αναφερόμενος στον Αριστοτέλη: “στους γονείς μου οφείλω το ζην,αλλά στον δάσκαλό μου το ευ ζην”. Βεβαίως αναφέρομαι σε δασκάλους αληθινούς που θέλουν να δώσουν, να προσφέρουν, να καθοδηγήσουν και να διαπλάσουν. Για ξεχωριστούς δασκάλους οι οποίοι σφραγίζουν την μετέπειτα ζωή μας με τον πλέον θετικό τρόπο, ψάχνοντας για την ουσία και μη μένοντας στο προφανές,καθοδηγώντας μας στο μονοπάτι της ζωής για να βρούμε τον ουσιαστικό σκοπό της ζωής μας.
    Πάνω απο όλα όμως αυτοί οι φωτεινοί άνθρωποι μας γεμίζουν φως, αγάπη, πείσμα, υπομονή, πίστη, αγωνιστικότητα. Φωτίζουν τις μέρες μας και ομορφαίνουν τις ζωές μας με το υπέροχο παράδειγμά τους και τη μεγάλη ψυχή τους. Σταλάζουν στα εσώψυχά μας αξίες διαχρονικές που στεριώνουν και θεμελιώνουν το οικοδόμημα που συνειδητά έχουμε επιλέξει,χωρίς να κάνουμε εκπτώσεις στις αρχές μας.
    Είναι οι δάσκαλοί μας που σκύβουν όχι μόνο πάνω από το μυαλό μας αλλά και πάνω απο την ψυχή μας.Είναι γεγονός πως για την διανοητική μας ανάπτυξη μπορούμε να πάρουμε πολύ μεγάλη βοήθεια από τα βιβλία
    αλλά για την πνευματική μας ανάπτυξη δεν μπορούμε να βοηθηθούμε από αυτά. Για να αναπτύξουμε το πνεύμα πρέπει η ώθηση να προέλθει απο μια άλλη θαυμάσια ψυχή,γιατί οι δυνατότητες της ψυχής πάντα αναζωογονούνται με κάποια βοήθεια απ¨εξω που αυτή είναι σχεδόν απαραίτητη.
    Με τους δασκάλους μου έχει αναπτυχθεί μια βαθειά ουσιαστική σχέση που χαρακτηρίζεται απο αγάπη, εμπιστοσύνη, σεβασμό, ενσυναίσθηση, σιγουριά και κατανόηση. Έχουν το χάρισμα να ξέρουν να μπορούν και να πετυχαίνουν πέρα από τη θεωρητική αντίληψη, και με άλλες οπτικές,ώστε να συμβάλλουν στην ανάπτυξη την ικανοποίηση και την κάλυψη των ανθρώπινων αναγκών, του αυτοσεβασμού, της αυταξίας,της αγάπης του εαυτού μας. Πάνω από όλα την καλλιέργεια και την ενθάρρυνση της έμφυτης ικανότητας της ανάληψης της ευθύνης των αποφάσεων και των πράξεων της ζωής μας.
    Με τη βιωματική μου εσωτερική εμπειρία που δεν περιγράφεται, έμαθα κοντά τους να αντιμετωπίζω τους φόβους μου και τα αναπόφευκτα ανθρώπινα ελλατώματά μου. Να συγκεντρώνω την προσοχή μου στα προτερήματά μου και στην αίσθηση της εσωτερικής μου ομορφιάς. Να επιλέγω ελεύθερα με κριτήριο τον αυτοσεβασμό μου αντι να αφήνω τις τύψεις να καθορίζουν την ζωή μου.Να αφοσιώνομαι με πάθος,ενθουσιασμό και πλήρη αυτοσυγκέντρωση δίνοντας όλο μου το είναι σε αυτό που κάνω. Έχει γράψει πια μέσα μου ο λόγος τους πως “ότι αξίζει να κάνεις,αξίζει να το κάνεις καλά”.
    Θεωρώ πως η διδαχή τους είναι τέχνη. Όπως και η καλύτερη ζωή είναι επίσης τέχνη. Μόνο που η διδαχή και η ζωή γίνοναι από την καρδιά τους και έτσι είναι οτι καλύτερο για την γνήσια υπερβατική εμπειρία της ζωής.
    Κλείνοντας πιστεύω πως στούς ανθρώπους που μας απελευθερώνουν πνευματικά δείχνοντας μας τις θαυμαστές δυνάμεις του πνεύματός μας,οφείλουμε αιώνια ευγνωμοσύνη.
    Θέλω να πω απο καρδιάς στους δασκάλους μου,πως θα είστε οι παντοτινοί μου δάσκαλοι μια και σε αυτά που με διδάξατε θα εξετάζομαι μια ζωή.
    ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ.
    Θανάσης Τσιβίλης

  12. Απλά τα λέει όλααα……

    Γίναν τα κομμάτια μια καινούρια Γη, μες την αλλαγή…βλέπω με άλλα μάτια…
    ‘Ολα είναι ίδια αν δεν τ’αγαπάς, όλα μένουν ίδια αμα δεν τα πας
    Κι όλα αυτά που είναι γίνονται ξανά, μέσα απο τη δική σου τη ματιά!!!!

    Σας αγαπώ όλους

  13. Ευάγγελος Μαρκετάκης

    Καλημέρα σε όλους !!!
    Σας αφιερώνω το “Μυστικό Σημείωμα” που μοιράστηκε η φίλη μου η Βίκυ…

    Είναι μερικοί άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ποτέ να διαβάσουν το μυστικό σημείωμα που άφησε μέσα τους ο Θεός. Δεν είχαν το απαιτούμενο φως για να το διαβάσουν. Και τ’ άφησαν διπλωμένο να κιτρινίζει σε ένα κρυφό συρταράκι της ψυχής τους.
    Είναι μερικοί άνθρωποι που, όταν πέσει στα χέρια τους η χαρά, δεν ξέρουν πως τους ανήκει.
    Και σαστίζουν. Τη φέρνουν από δω, τη γυρνάνε από κει, ώσπου ανοίγουν ένα λάκκο και τη θάβουν, όπως κάνουν με τα κόκαλα τα σκυλιά.
    Είναι μερικοί άνθρωποι που πίστεψαν αλήθεια πως ο Θεός αγαπάει τους μουτρωμένους.
    Χαρά σ’ αυτούς που γέμισαν την ψυχή τους και διάβασαν τραγουδιστά το μυστικό τους σημειωματάκι. Αν το ‘σκισαν μετά, αν το ‘καψαν, το έκαναν μόνο και μόνο για το κέφι τους. Για να κλείσουν μάτι στο Θεό.
    Χαρά σ’ αυτούς που πιάστηκαν στο δόλωμα της ζωής και σπαρτάρισαν μέσα στα δίχτυα της. Αν τα τρύπησαν μια στιγμή και ξαναβγήκαν στο πέλαγος, το ‘καναν μόνο και μόνο για να ‘χουν τη χαρά να ξαναπιαστούν…

    Αλκυόνη Παπαδάκη «Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα»

  14. Ευάγγελος Μαρκετάκης

    Καλησπέρα σε όλους !!!

    Μια φίλη μου…η Άννα…μου έστειλε την παρακάτω ιστορία για ένα παιδί.
    Εμένα μου θύμησε το δικό μου εσώτερο παιδί που το ξεχνώ εδώ κι εκεί…εσάς??

    http://www.akous.gr/post.asp?uid=8891

    1. Ειλικρινά σε ευχαριστώ που το δημοσίευσες…..αγγιξε την ψυχή μου!!!

      «Αγωνίζομαι» σημαίνει «νικώ», να το θυμάσαι αυτό. Η συμμετοχή, ο αγώνας, είναι ήδη μια μεγάλη νίκη, ανεξάρτητα απ’ το τρόπαιο. Νίκη ενάντια στους φόβους, τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες του εαυτού σου, ενάντια στον εγωισμό και την φιλαυτία σου. Νίκη υπέρβασης του εαυτού σου.

      Τι πιο ειλικρινές από αυτό το Νικώ τους φόβους!

    1. ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΙΒΙΛΗΣ

      Βλέποντας το video το θεωρώ γελοίο και απαράδεκτο για την προσέλκυση μιάς γυναίκας απο έναν άντρα.
      Ενας ΑΡΣΕΝΙΚΟΣ ποτέ δεν θα επιδίωκε τέτοιου είδους επικοινωνία με μιά γυναίκα και δη στο δρόμο. Αυτός ο τρόπος είναι για “σχέση” του δρόμου και όχι για σχέση ΖΩΗΣ.

  15. Γεια σας!!!!!!!!
    Τι υπέροχη παρέα που είμαστε!
    Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους δασκάλους μας που με τη βοήθειά τους έμαθα και μαθαίνω πολλά θαυμάσια πράγματα και το πιο σπουδαίο είναι πως μαθαίνω να αγαπώ και να φροντίζω εμένα.
    «έφερα τη ζωή μου ως εδώ , πιο κοντά στο φως.»
    Σας αγαπώ πολύ.
    Χρύσα
    http://www.youtube.com/user/aeriko2008?feature=results_main

  16. Αυτό το ποίημα ήταν από παλιά το αγαπημένο μου και η στάση ζωής που πάντα ήθελα να έχω…..Τότε το θεωρούσα ουτοπικό! Μέχρι που συντάντησα τον Αντώνη, τη Βένα, τη Μίνα, την Αγάπη και όλους σας.
    Είναι μοναδικό συναισθημα η αλλαγή, είναι μοναδικό οτι διαβάζω αυτο το ποιήμα τώρα και νοιώθω την κάθε του λέξη να κυλάει γλυκά στο αίμα μου και τα μάτια μου να βουρκώνουν! Απλά επειδή μου δείξατε οτι γίνεται πραγματικότητα και δεν είναι άπιαστο όνειρο…..Είναι το τώρα μας, είναι η εξέλιξη, είναι η ΑΠΌΦΑΣΗ!!!

    Αυτό το Όνειρο που γίνεται πραγματικότητα είναι το καλύτερο δώρο που μου έχετε κανει και η Απόφαση που πηρα να τα δώσω όλα και να δεσμαυτό είναι το καλύτερο δώρο που έκανα ΣΕ ΜΕΝΑ!!!

    ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ
    ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΝΑΙ!

  17. ΑΔΑΜΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
    ΠΕΡΑΣΑΝ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΜΑΖΙ ΣΑΣ……ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΣΤΩ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΤΡΟΠΟ, ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΗ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΡΕΣΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΛΛΑ ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΣΕ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΟΥΝ ΚΑΙ ΑΓΑΠΩ……ΗΤΑΝ ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΗ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ”ΣΠΡΩΧΝΕΤΕ” ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ…..ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΙΛΕΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΟΥΤΕ Η ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ………ΑΛΛΑ Η ΑΓΑΠΗ …ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΞΕΡΕΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΔΙΔΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ…..Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΠΟΥ ΚΑΝΑΤΕ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ! ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗ ΑΔΑΜΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ…

  18. Καλορίζικο το site Μινάκι!
    Είναι πολύ ωραίο! Μπράβο! Ενώ δεν ήμουν καλά, μόλις μπήκα ένιωσα μία γαλήνη!
    Ανοιξε το video να δεις πόσο ωραία δείχνει ότι μία καλή πράξη είναι μεταδοτική (βλέπε Χρηστάκης). Εσύ μου το έμαθες θυμάσαι;
    Φιλάκια πολλά Μινούλα!
    Σε αγαπάω πολύ!
    Χρυσάνθη.

  19. Ευάγγελος Μαρκετάκης

    Καλορίζικο το Νέο Site !!!

    Νιώθω απερίγραπτη χαρά γι’ αυτό το βήμα. Τα πάντα εξελίσσονται όπως μαθαίνουμε στις Ακαδημίες. Αλοίμονο αν δεν εξελισσόταν και ο ίδιος ο Οργανισμός που μας οδηγεί.
    Μου δημιουργούνται εικόνες. Βλέπω το νέο site να ανεβάζει την επικοινωνία, τόσο μεταξύ μας όσο και προς τον έξω κόσμο. Το είχαμε ανάγκη νομίζω. Εξάλλου δεν είμαστε μόνοι μας. Έχει ανάγκη και ο κόσμος να ενταχθεί σε καινούριες ομάδες καθώς με αφορμή την κρίση πολλοί είναι αυτοί που “απώλεσαν” την ταυτότητά τους σαν άνθρωποι.
    ΝΑ-ΜΑΣΤΕ!
    Διάβασα κάπου ότι όταν δεν δίνεις, δεν μοιράζεσαι, ο νους καταλαβαίνει ότι δεν έχεις ως απόρρεια αυτής της συμπεριβοράς. Μα όταν δίνεις, ακόμα και μικρά πράγματα, ο νους αναρρωτιέται: “Κάτσε, πως δίνω; Άρα έχω για να μπορώ να δίνω”. Και τότε ολόκληρη η ζωή μετατρέπεται σε ένα θαύμα. Τα ίδια πράγματα θωρούνται με άλλα μάτια.
    Χαίρομαι που μέσα από αυτό το site θα γνωρίσουμε την εργασία που γίνεται εδώ και σε άλλους. Γιατί έχουμε πολύ ομορφιά εδώ και της αξίζει να πηγαίνει σε πολλούς.
    Η τεχνολογία είναι ένα εργαλείο που υποστηρίζει την επικοινωνία. Να φτάσουμε πιο κοντά ο ένας στον άλλον. Όταν υπάρχει φυσική απόσταση μπορούμε να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί.
    Εμείς μπορούμε να πάμε την ποιότητα της επικοινωνίας στα ουράνια με την καθημερινή εργασία με τον εαυτό. Γι’ αυτό….
    ΑΠΟΦΑΣΙ-ΖΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ !!!!!
    ΝΑΙ

    Ευχαριστώ για όλα όσα μοιραζόμαστε.
    Καλό ξεκίνημα… πάντα ξεκίνημα…με τη φρεσκάδα και τον ενθουσιασμό του νέου!!!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Ποιοι είμαστε

Επιλέξαμε τον τίτλο μας γνωρίζοντας πως το πρώτο βήμα για οτιδήποτε κάνουμε είναι η ΑΠΟΦΑΣΗ να το κάνουμε. Η σημαντικότερη απόφαση που μπορούμε να πάρουμε είναι να ζήσουμε τη ζωή που θέλουμε και μας αξίζει. Γιατί πιστεύουμε βαθιά πως όλοι μας δικαιούμαστε, αξίζουμε και μπορούμε να έχουμε τη ζωή που θέλουμε. Αρκεί να πάρουμε την ΑΠΟΦΑΣΗ.

Περισσότερα

Εγγραφείτε για τα Νέα μας μέσω e-mail

* indicates required







Επικοινωνήστε μαζί μας

ΑποφασίΖω – Α. ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ & ΣΙΑ ΕΕ

Πανόρμου 70-72, Αμπελόκηποι, Αθήνα, 115 23
210 6459500
info[at]apofasizo.gr

Επικοινωνήστε μαζί μας

ΑποφασίΖΩ - Α. ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ & ΣΙΑ ΟΕ

Πανόρμου 70-72, Αμπελόκηποι, Αθήνα

info@apofasizo.gr

Τηλ: 210 6459500