Εκεί που μας σπρώχνει ολόκληρη η φύση κι η ζωή
- 1 Νοεμβρίου, 2017
- 3:44 μμ
Νομίζω ότι μοιάζουμε σε κάποια φάση της ζωής μας, με αυτά τα υπέροχα φύλλα του φθινοπώρου με τα χρυσό κόκκινο πράσινα χρώματά τους, τόσο διαφορετικά μεταξύ τους αφού οι αποχρώσεις τους είναι άπειρες αλλά και τόσο όμοια στα σχήματά τους.
Σαν μέρος της φύσης ακολουθούμε κι εμείς τους ίδιους νόμους, τους ίδιους κύκλους. Όλοι γεννιόμαστε και γεννάμε – παιδιά, ιδέες, σπουδές, ταλέντα, δουλειές… όπως γίνεται την άνοιξη που ξεπροβάλουν τα καινούργια κλαδιά, φύλλα, καρποί… κι ανθίζουν και μεγαλώνουν και δηλώνουν την παρουσία τους τόσο ζωντανά και δυνατά… Κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει μια άνοιξη.
Κι ο κύκλος συνεχίζεται με έναν ήλιο δυνατό και ζωντανό που τον έχουμε για πολλές ώρες κάθε μέρα και βοηθάει σε άλλες διαδικασίες κι έρχεται η στιγμή του θερισμού, της απολαβής, της επιβεβαίωσης και της απόλαυσης…
Και νάτη πάλι η σπορά – γιατί ποτέ δεν σταματούν οι κύκλοι της ζωής. Όμως για να έρθει το καινούργιο πρέπει να φύγει, να πεθάνει το παλιό. Γέννα και θάνατος πάντα μαζί.
Κι απολαμβάνουμε τα υπέροχα χρώματα του φθινοπώρου που σκορπίζει παντού τα φύλλα του και γυμνώνουν τα κλαδιά…
Κι ετοιμάζεται η φύση, η γη, ο άνθρωπος, για την προετοιμασία του καινούργιου, για να γεννηθεί ο επόμενος κύκλος στη ζωή του. Αυτή η δουλειά της γέννας ξεκινάει πάντα από μέσα, εσωτερικά. Για να έρθει η ανανέωση, το καινούργιο, χρειάζεται εσωτερική προετοιμασία. Γι’ αυτό είναι ο χειμώνας. Στρέφεται μέσα του ο άνθρωπος, η φύση, για να δημιουργήσει το επόμενο βήμα, την επόμενη επιτυχία, το επόμενο θέλω του, στόχο, ομορφιά…
Αγαπάω τη δημιουργία της ζωής που ολόκληρη η φύση μάς σπρώχνει να την ακολουθήσουμε!
