Μας συγκλόνισε με πολλούς τρόπους ο “Ιατροδικαστής”

Η ομάδα του ΑποφασίΖΩ μαζί με τους μαθητές της ακαδημίας του Πλούτου παρακολούθησε το θεατρικό έργο «Ο Ιατροδικαστής» του Κώστα Λεϊμονή στο θέατρο «Αλκμήνη». Μία εξαιρετική παράσταση τόσο σε επίπεδο σκηνοθεσίας όσο και σε περιεχόμενο με πολύ καλή σκηνική παρουσία των δύο ηθοποιών.

Ένα έργο επηρεασμένο από την επιστημονική θεώρηση για τον κόσμο του πολύ γνωστού καθηγητή αστροφυσικής Μάνου Δανέζη. Ρεαλιστικό, επίκαιρο, σκληρό αλλά με πολύ χιούμορ που θέτει μερικά σοβαρά ερωτήματα περί αξιών, ηθικής, χρημάτων, θρησκείας, εξουσίας και αξιοπρέπειας. Μας συγκλόνισε με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους κι έτσι ζητήσαμε από τους μαθητές μας που είδαν την παράσταση να μας πουν με μία φράση ή λίγα λόγια τι τους άρεσε περισσότερο!

Το αποτέλεσμα είναι πολύ ενδιαφέρον καθώς μέσα από την οπτική γωνία του καθενός ξεχωριστά, δημιουργούμε μια καινούργια πιο σφαιρική άποψη για το έργο και τα μηνύματά του.

Σας ευχαριστούμε πολύ που μοιραστήκατε μαζί μας τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας!

Αγάπη + Αλέξιος

1. Εξαιρετική χρήση της ελληνικής γλώσσας με πανέμορφο και πλούσιο λεξιλόγιο! Και μάλιστα χωρίς να τα διαβάζουν! Μα πώς τα θυμούνται τα λόγια τόσο καλά και δομημένα απ’ έξω? Εντυπωσιακοί!
2. Η ακεραιότητα του Ιατροδικαστή πραγματικά με συγκίνησε!
3. Το θάρρος του Ιατροδικαστή και η ετοιμολογία του μπροστά στους απειλητικούς επισκέπτες με εντυπωσίασαν! Παραδέχτηκε ότι φοβόταν, ωστόσο πήγαινε κόντρα στους φόβους του και ήταν πολύ όμορφο μήνυμα αυτό.
4. Το σθένος που δείχνει στο τέλος ξεκινώντας από το μηδέν μία νέα ζωή σε έναν ξένο τόπο παρόλη την προχωρημένη του ηλικία με συγκίνησε και το θαύμασα. Δεν κάθεται να κλαφτεί ούτε παραιτείται.
5. Κάθε κουβέντα του ιατροδικαστή περνούσε και ένα μήνυμα (περί ζωής μετά το θάνατο, έννοια της αγάπης, αντιμετώπιση των φόβων, συνολική ευθύνη της κοινωνίας και της οικογένειας μπροστά στην αυτοκτονία ενός ανθρώπου).
6. Έδειξε ότι όταν είσαι ακέραιος άνθρωπος δεν λυγίζεις μπροστά σε κολακείες, χρήμα ούτε σε απειλές.
Έφυγα μουδιασμένος και προβληματισμένος από το θέατρο. Σήμερα είμαι συγκινημένος σκεφτόμενος όλα αυτά που έζησα χθες.
– Ιάκωβος Μπομπολάκης

Εκπληκτική υποκριτική που σε ανέβαζε και σένα πάνω στα σκηνικά, σε έκανε μέρος του έργου. Η σύγχρονη (και όχι μόνο) δυστοπική και διαπλεκόμενη Ελλάδα μέσα από τα αμόλυντα μάτια (και τα γάντια) ενός ιατροδικαστή.
– Μιχάλης Νικολίτσης

Λατρεύω το καλό θέατρο. Ο χώρος, η αμεσότητα, η ερμηνεία, η μουσική ήταν αρκετά για να σου τραβήξουν την προσοχή σχεδόν από την αρχή. Όταν δε στα πρώτα λεπτά του έργου ακούστηκε η φράση: «…τα θέλω των άλλων γίνονται τα δικά σου πρέπει…», τότε ήταν σα να άκουγα τον πιλότο να λέει «παρακαλώ προσδεθείτε». Και το έκανα. Έκατσα πίσω. Να ακουμπάει καλά η πλάτη στο κάθισμα, και έσφιξα δυνατά τη ζώνη. Εκεί, στο ύψος του στομαχιού. Ευτυχώς δηλαδή! Γιατί πρωταγωνιστές ήταν το χιούμορ και η αλήθεια. Το μέν σε χαλάρωνε το δε σου έδενε έναν κόμπο στο στομάχι. Μέσα σε λιγότερο από δύο ώρες παρουσιάστηκε μέσα από πρόσωπα και καταστάσεις η διαφθορά και η διαπλοκή που ταλανίζει την ελληνική πραγματικότητα. Η παράσταση βοηθάει το θεατή να δεί πως τα παραπάνω δεν είναι αόριστες έννοιες, αλλά αποτέλεσμα της συμπεριφοράς μας, που με τη σειρά της είναι απόρροια της νοοτροπίας και των πεποιθήσεων μας. Για μένα αυτό είναι συγκλονιστικό. Λατρεύω το καλό θέατρο.
– Σταύρος Παπουτσέλης

Η παράσταση ήταν εξαιρετική και φωτογράφιζε μία από τις σκοτεινές πλευρές της χώρας μας (διαφθορά), αλλά από την άλλη και την φωτεινή της πλευρά, την αντίσταση στην διαφθορά.
Ήταν μία μάχη ανάμεσα στις αξίες, τα πιστεύω από τη μία πλευρά και την (αρνητική) δύναμη της εξουσίας και των περιοριστικών πεποιθήσεων από την άλλη (οι έξυπνοι δεν έχουν καλό τέλος, όποιος τα βάζει με την εξουσία τσακίζεται, δεν είναι καλό να έχει κανείς την εκκλησία εχθρό του).
Εγώ στο τέλος ένοιωσα μία λύτρωση και χαρά που τελικά ο ιατροδικαστής δεν ενέδωσε και κράτησε ψηλά τις αξίες και τα πιστεύω του, ακόμα και αν στο τέλος έφυγε ξανά από την πατρίδα του.
– Αρτέμιος Κώτσιρας

“Να είσαι ακριβός! Έτσι οι πελάτες σου εκτιμούν περισσότερο αυτό που κάνεις!”
– Μιχάλης Αρβανίτης

“Η ακεραιότητα, η ηθική και η γνώση μπορεί να έχει μοναξιά και μια δόση μελαγχολίας αλλά διώχνουν τους φόβους, δίνουν δύναμη να συνεχίσεις και τελικά ουσιαστική ευτυχία…”
– Μιχάλης Σταματογιαννόπουλος

« η Ελλη ΛΑΔΑ… ήταν ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ & αυτός ήταν ο μεγαλύτερος ΠΛΟΥΤΟΣ !…»
– Τζίνα Θανοπούλου

“Το ότι η θλίψη όταν κάποιος φεύγει δεν είναι ουσιαστική. Μου έκανε εντύπωση γιατί δεν το είχα αναλογιστεί μέχρι τώρα και το 2ον η αναφορά για την ψυχή, ότι δεν πεθαίνει.”
– Αλεξάνδρα Μοναχοπούλου

Η φράση που με άγγιξε βαθύτατα ήταν η εξής: “Όταν ακούς τα θέλω των άλλων γίνονται αυτόματα πρέπει δικά σου”. Μου άρεσε πολύ η ερμηνεία και των δύο ηθοποιών και το τελικό μήνυμα ότι αν υπάρχει θέληση ακόμα και μέσα σε μια κοινωνία με τέτοια στερεοτυπική παγιωμένη αντίληψη μπορείς να είσαι τίμιος και ηθικός! Λάτρεψα και θαύμασα το τέλος του έργου: το θάρρος αυτού του ανθρώπου να δημιουργήσει τη ζωή του από το μηδέν ξανά! Πραγματικά με συγκίνησε το χαμόγελό του στην τελευταία σκηνή όπου ήρθαν οι μαθητές του για μάθημα!
– Μαρία Τσάλη

Η παράσταση έδειξε με εύστοχο τρόπο πώς το συμφέρον οδηγεί σε πολλές περιπτώσεις τη συμπεριφορά των ανθρώπων, καθώς και πώς ένας άνθρωπος με ισχυρές αξίες μπορεί να μπει στο δίλημμα να απαρνηθεί τις ίδιες του τις αξίες για χάρη του προσωπικού του συμφέροντος και της διατήρησης της φήμης του.
Επίσης, κατέδειξε πολύ ευρηματικά πως οι ιδεολογίες και οι θεσμοί, π.χ. θρησκεία, πολλές φορές λειτουργούν απλά ως προφάσεις που χρησιμοποιούνται και ερμηνεύονται κατά το δοκούν, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς εκείνων που ηγούνται αυτών και να χειραγωγήσουν.
Στο κλείσιμο ωστόσο μου άρεσε το αισιόδοξο μήνυμα ότι πάντα υπάρχουν ηθικοί άνθρωποι που τιμούν τις αξίες τους και τον εαυτό τους και διατηρούν την ακεραιότητά τους και ότι στο τέλος η αλήθεια πάντα λάμπει!
– Νίνα Λαύκα