Το δικό σου παιχνίδι…

Ο μύθος λέει πως κάποτε στην αρχαία Περσία, υπήρχε ένας μεγάλος σοφός, σύμβουλος του βασιλιά, ο οποίος εφεύρε ένα καινούργιο παιχνίδι, όπου τα πιόνια κινιόντουσαν σε μια επιφάνεια με εξήντα τέσσερα τετράγωνα: είχε γεννηθεί το σκάκι!

Ο βασιλιάς, ενθουσιασμένος, τον ρώτησε τι επιθυμούσε ως ανταμοιβή για την καταπληκτική του εφεύρεση. Αυτός, ως σεμνός άντρας που ήταν, απάντησε πως το ίδιο σεμνή θα ήταν και η ανταμοιβή του. Ζήτησε να του δώσουν έναν κόκκο σιταριού για το πρώτο τετράγωνο της σκακιέρας, δύο για το δεύτερο, τέσσερα για το τρίτο και τα λοιπά, διπλασιάζοντας τον αριθμό κάθε φορά, μέχρι το τελευταίο τετράγωνο.

Στο βασιλιά φάνηκε υπερβολικά λίγη αυτή η ανταμοιβή: κατά βάθος επρόκειτο μόνο για μια χούφτα σιτάρι. Αλλά ο σοφός εφευρέτης, απέρριψε κάθε προσφορά παλατιών και κοσμημάτων και τελικά έπεισε το βασιλιά.

Όταν όμως άρχισε η μέτρηση των κόκκων, ο βασιλιάς βρέθηκε μπροστά σε μια τεράστια έκπληξη. Ο αριθμός των κόκκων, που στην αρχή φαινόταν λογικός – 1, 2, 4, 8, 16, 32, 64, 128, 256, 512, 1024,… άρχισε σιγά-σιγά να ξεφεύγει κι όταν φτάσανε στο εξηκοστό τέταρτο τετράγωνο είχε πια γίνει κολοσσιαίος: είχε φτάσει στους 9.223.372.036.854.780.000! Το συνολικό βάρος αυτών των σπόρων υπολογίζονταν περίπου στα 75 δισεκατομμύρια τόνους! Λίγο πολύ η συγκομιδή δέκα χιλιάδων χρόνων και όλων των χωραφιών σιταριού της γης…[/vc_column_text][vc_column_text]Αυτά είναι απλά, καθαρά μαθηματικά. Ξεκίνησε από ένα μόνο κόκκο σιτάρι κι έφτασε να γίνει γρήγορα ένας τεράστιος αριθμός που αγκάλιαζε όλη τη Γη.

Μ’ αρέσει αυτό! Όμως για σκέψου. Ακριβώς το ίδιο μπορεί να γίνει με το κάθε τι που θα θελήσουμε να τοποθετήσουμε στη σκακιέρα της ζωής μας.

Θα μπορούσε, ας πούμε, να είναι ένας σπόρος δυνατής καθαρής αγάπης. Ίσως να είναι κάποια στιγμή που σφίγγεις ένα μωρό στην αγκαλιά σου ή παίζεις μαζί του… Αν πάρεις αυτόν το σπόρο της αγάπης κι αφήσεις αυτό το συναίσθημα να απλωθεί μέσα σου κι αφού το νιώσεις κι ευχαριστηθεί η καρδιά σου, να είσαι σίγουρος ότι αυτό το συναίσθημα, από μόνο του, θα αρχίσει να απλώνεται γύρω σου. Και τότε, αυτός ο δικός σου σπόρος καθαρής, δυνατής αγάπης θα αρχίσει να πολλαπλασιάζεται μέσα στους άλλους και από τη δική τους και τη δική σου ενέργεια, εκατομμύρια μικροί σπόροι αγάπης θα κάνουν το γύρο της Γης.

Θα μπορούσε να είναι ένας σπόρος δυνατής καθαρής απόλαυσης. Για παράδειγμα, όταν βουτάς σε μια υπέροχη θάλασσα ή χάνεσαι μέσα σ’ ένα ηλιοβασίλεμα ή γεύεσαι ένα υπέροχο τεράστιο γλυκό με όλες τις νοστιμιές πάνω του… Αν πάρεις αυτόν το σπόρο της απόλαυσης κι αφήσεις αυτό το συναίσθημα να απλωθεί μέσα σου κι αφού το νιώσεις κι ευχαριστηθεί η καρδιά σου, είναι εύκολο αυτό να απλωθεί γύρω σου. Τότε, αυτός ο δικός σου σπόρος καθαρής, δυνατής απόλαυσης πολλαπλασιάζεται γύρω σου κι εκατομμύρια μικροί σπόροι απόλαυσης θα κάνουν το γύρο της Γης.

Θα μπορούσε να είναι μια μικρή, ίσως καθημερινή στιγμή της ζωής, με ένα όμορφο δυνατό συναίσθημα χαράς, δοσίματος, μοιράσματος… Αν πάρεις αυτόν τον υπέροχο σπόρο κι αφήσεις το μοναδικό συναίσθημα της χαράς, του δοσίματος, του μοιράσματος να απλωθεί μέσα σου κι έπειτα το νιώσεις κι ευχαριστηθεί η καρδιά σου, να είσαι σίγουρος ότι αυτό το συναίσθημα, περισσότερο από κάθε άλλο, από μόνο του, θα αρχίσει να απλώνεται γύρω σου. Και τότε, αυτός ο δικός σου σπόρος της χαράς, του δοσίματος, του μοιράσματος, θα αρχίσει να πολλαπλασιάζεται μέσα στους άλλους και από τη δική τους και τη δική σου ενέργεια, εκατομμύρια μικροί σπόροι χαράς, δοσίματος και μοιράσματος θα κάνουν το γύρο της Γης.

Μήπως μπορούμε να κάνουμε πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε ότι μπορούμε να καταφέρουμε;

Βένα Καλογήρου