Χθώντις

“Πριν από πολύ καιρό, στην απεραντοσύνη του διαστήματος, γεννήθηκε ένας πλανήτης. Είχε μια μεγάλη μάζα στεριάς περιτριγυρισμένη από ωκεανούς. Το όνομά της ήταν Χθώντις.

Η Χθώντις βασανιζόταν από τεράστια προβλήματα, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Την κατοικούσαν άγριες πολεμοχαρείς φυλές, τυραννιόταν από σεισμούς, τυφώνες και ηφαίστεια που οι εκρήξεις τους της άλλαζαν συνεχώς τη μορφή. Η εικόνα της, όπως καθρεφτιζόταν στον ουράνιο καθρέφτη της ατμόσφαιράς της, άλλαζε συνέχεια. Πάνω που συνήθιζε σε μια εικόνα, γινόταν μια άλλη. Αυτό την αναστάτωνε πολύ, δεν ήξερε ποια ήταν.

Τα εξωτερικά της προβλήματα συμπεριλάμβαναν και μετεωρίτες, που συγκρούονταν ο ένας με τον άλλον κι έπειτα συντρίβονταν πάνω της, καταστρέφοντας ακόμα περισσότερα από τα χαρακτηριστικά της.

Αυτό που βίωνε ήταν χαοτικό και απρόβλεπτο. Μόνο ένα ήταν βέβαιο: η επιβίωση ήταν ένας ατέρμονος αγώνας. Η Χθώντις αισθανόταν απελπισία. Ένιωθε ότι δε θα μπορούσε να αντέξει άλλο, αφού δεν είχε τη δύναμη να υπομείνει την αφόρητη ένταση, τις ωθήσεις και τις έλξεις.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι πλανήτες είναι μοναχικά σώματα. Δεν μπορούν να συναντήσουν ο ένας τον άλλον, ούτε να μάθουν ο ένας από τον άλλον, ούτε μπορούν απλώς να ξαπλώσουν και να σταματήσουν να κινούνται.

Η Χθώντις σκεφτόταν τι θα μπορούσε να κάνει και μέσα στην απελπισία της, στράφηκε προς τα μέσα.

Αντί να μελετάει την εικόνα της στον καθρέφτη της ατμόσφαιράς της, κοίταξε τον εαυτό της μ’ έναν εντελώς καινούργιο τρόπο. Είδε οικεία μέρη, στρώματα από χώμα και πέτρα, υπόγεια πηγάδια, ρυάκια και ποτάμια, σπηλιές, τις ρίζες των δέντρων, είδε και μέρη που δε γνώριζε, όπως στρώματα μαύρου κάρβουνου, κοιτάσματα πετρελαίου, φλέβες χρυσού και αργύρου, πολύτιμα αστραφτερά πετράδια.

Και κάτω από όλα αυτά, πιο βαθιά, είδε μια σταθερή περιοχή που δεν μπορούσε να κινηθεί, να σπρωχτεί ή να τραβηχτεί ούτε κι από την πιο μανιασμένη θύελλα. Ήταν ένας ισχυρός μαγνήτης και μια τεράστια πηγή ενέργειας.

Η Χθώντις δεν είχε γνωρίσει ποτέ αυτό το κομμάτι του εαυτού της. “Ποιος είσαι;” ρώτησε.
“Είμαι ο πυρήνας σου”.
“Ποιος είναι ο λόγος που υπάρχεις;” ρώτησε η Χθώντις.
“Υπάρχω για σένα”, είπε ο πυρήνας της. “Είμαι το κέντρο σου και έχω τη δύναμη να σε κρατάω σταθερή στο ηλιακό σου σύστημα. Τα εξωτερικά προβλήματα το μόνο που κάνουν είναι να μου προσθέτουν περισσότερη δύναμη και ενέργεια. Τώρα που με βρήκες, μπορούμε να δουλέψουμε μαζί για να δημιουργήσουμε το περιβάλλον μας και να πραγματώσουμε το πεπρωμένο μας”.
“Γιατί δε μου είχες μιλήσει ποτέ πριν;” ρώτησε η Χθώντις.
“Όσο δε με έβρισκες”, απάντησε ο πυρήνας της, “δεν μπορούσες ν’ ακούσεις τη φωνή μου. Έδινες προσοχή μόνο στον εξωτερικό σου κόσμο, τώρα αρχίζεις να ανακαλύπτεις τους εσωτερικούς σου θησαυρούς και πόρους. Σκέψου τους θησαυρούς που πρόσεξες για πρώτη φορά σήμερα. Είσαι πολύ πιο πλούσια απ’ όσο είχες φανταστεί ποτέ σου. Τα κρυμμένα μέρη σου δούλευαν για σένα όλον αυτό τον καιρό”.

Κι έτσι τελικά η Χθώντις, πήρε τη θέση της στο σύμπαν.

Τώρα που γνώριζε πια τον πυρήνα και τους πόρους της, ανακάλυψε και τις δυνατότητές της να ολοκληρώσει το ταξίδι προς το πεπρωμένο της.”

Το Χθώντις, που σημαίνει “κάποια γη” είναι μια ιστορία γραμμένη από τη Χάνα Κιουν.
Είναι μια ιστορία γραμμένη για μένα, για σένα, για όλους μας.

Βένα Καλογήρου