“Δεν θέλω πια να είμαι ψεύτικος. Θα ήθελα να ήμουν αληθινός!”
- 28 Δεκεμβρίου, 2013
- 10:00 πμ
Φανταστείτε μια από εκείνες τις νύχτες, ανάμεσα στα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, που όλα παίρνουν ψυχή και καλικαντζαράκια, παιχνίδια κι άνθρωποι γίνονται ένα.
Το κουνελάκι και το δερμάτινο αλογάκι κουβεντιάζουν για το πώς θα γίνουν αληθινά.
-Το κουνελάκι λέει: Δεν θέλω πια να είμαι ψεύτικος, θα ήθελα να ήμουν αληθινός.
-Το δερμάτινο αλογάκι απαντάει: Δεν φτιάχνεσαι αληθινός. ΓΙΝΕΣΑΙ.
-Πονάει; ρωτάει το κουνελάκι.
-Μερικές φορές, απαντάει το δερμάτινο αλογάκι, γιατί έλεγε πάντα την αλήθεια. Αλλά, όταν είσαι αληθινός δεν σε νοιάζει που κάποιες φορές πονάς.
-Και, αυτό…. το να γίνεις αληθινός, πως γίνεται; Γίνεται αμέσως; Όπως όταν σε κουρντίζουν ή λίγο λίγο;
-Δεν γίνεται αμέσως, είπε το αλογάκι. Γίνεται σιγά σιγά. Χρειάζεται πολύς καιρός. Όταν ένα παιδί σε αγαπάει για πολύ, πολύ καιρό, όχι μόνο για να παίξει μαζί σου, αλλά ΑΛΗΘΙΝΑ να σ’ αγαπάει, τότε γίνεσαι αληθινός…. Αυτό δε γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Γίνεται σιγά σιγά. Χρειάζεται πολύς καιρός, γι’ αυτό και δε συμβαίνει συχνά σ’ εκείνους που σπάνε εύκολα ή έχουν μυτερές γωνίες ή είναι λεπτεπίλεπτοι και χρειάζονται ειδική φροντίδα. Γενικά, όταν πια γίνεις αληθινός το περισσότερο τρίχωμά σου έχει πέσει από τις αγκαλίτσες και τα χάδια. Τα μάτια σου έχουν φύγει από τη θέση τους και οι αρθρώσεις σου χαλαρώνουν και είσαι τριμμένος και φθαρμένος. Αλλά όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία, γιατί όταν γίνεσαι αληθινός δεν μπορείς πια να είσαι άσχημος, παρά μόνο για κάποιους ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν. Αλλά ποιος νοιάζεται γι’ αυτούς, όταν είσαι τόσο γεμάτος αγάπη, τόση αγκαλιά, τόσο χάδι, και τόσο όμορφος για όλους εκείνους που ξέρουν ν’ αγαπάνε.
Εύχομαι σ’ όλους εκείνους που θέλουν να γίνονται όλο και πιο αληθινοί μέσα από την αγάπη, αλλά και στους άλλους που ακόμα διστάζουν, να έχουν αυτή τη χρονιά όλες τις αγκαλιές, τα χάδια, τις προκλήσεις και τα παιχνίδια – από ζωή κι ανθρώπους – και αγαπώντας τα όλα αυτά, να γίνουν όλο και πιο αληθινοί, όλο και πιο αγαπημένοι, όλο και πιο όμορφοι, της αγάπης οι εκλεκτοί!
Καλή μας χρονιά,
με όλη την αγάπη και την αφθονία
που λαχταρά η καρδιά μας!
Υ.Γ. Η ιστορία είναι από το παραμύθι της Μάρτζορι Γουίλιαμς
