Αυτή η Άνοιξη νομίζω πως ήταν πολύ γενναία. Έβλεπα τις πεταλούδες να κυκλοφορούν μέσα σε βροχές, ζέστη, κρύο και κάποιες καταιγίδες όλα μαζί ανακατεμένα που άλλαζαν μεταξύ τους σε πολύ γρήγορους ρυθμούς… έβλεπα τα δέντρα να βγάζουν φύλλα να ανθίζουν… Έβλεπα μια φύση εντελώς αποφασισμένη για άνοιξη! Και μ’ άρεσε. Μου άρεσε πολύ.
Βέβαια, σε ποιον δεν αρέσει, να έχει γύρω του μια δύναμη και μάλιστα αποφασισμένη να κάνει πράγματα που είναι καλά και αρέσουν. Αρέσουν όχι μόνο στην ίδια αυτή τη δύναμη, αλλά και σε σένα σε μένα και στον καθένα μας. Γιατί, φύση και καρδιά του ανθρώπου συναντιούνται μαζί στην ίδια επιθυμία. Να τινάξουν από πάνω τους τη σκοτεινιά, το “κλείσιμο του χειμώνα” και να ανοίξουν, να “Αναστηθούν στο Φως”, στον ήλιο. Κι έπειτα, φύση και καρδιά μαζί – η δική σου, η δική μου, όλων μας – αναζητούν να ανοίξουν στη ζωή, να γεμίσουν με θαύματα, έτσι όπως αξίζουν!
Εδώ όμως χρειάζεται ένα συστατικό. Ένα μοναδικό συστατικό, που είναι αυτό που μπορεί να ενεργοποιήσει όλο αυτό το θαύμα της Ανάστασης – γήινο και πνευματικό και να το μεταφέρει στο σώμα, στο νου και στην καρδιά. Είναι το ίδιο συστατικό που ενεργοποιεί και κάθε άλλο θαύμα: η Αγάπη! Γι’ αυτό η γιορτή της Ανάστασης και της Αγάπης είναι μαζί.
Ας κρατήσουμε αυτές τις μέρες στο νου μας μια μεγάλη αλήθεια που λέει: Αν η καρδιά έχει αγάπη, τα θαύματα είναι μόνο θέμα χρόνου για να εμφανιστούν. Και ας της δώσουμε μια ευκαιρία!
Και ας ευχηθούμε αυτό το Πάσχα, τα θαύματα της Ζωής, ουσιαστικά τα θαύματα της Αγάπης, να συναντηθούν μέσα στις καρδιές όλων μας, σε μια κοινή και ταυτόχρονα προσωπική για τον καθένα Ανάσταση. Μια Ανάσταση Αγάπης, ομορφιάς και ελπίδας και πραγμάτωσης εκείνων των ονείρων που κρατάμε μέσα μας και τόσο αγαπάμε!
Κι έτσι, σαν παιχνίδι, ας κάνουμε όλοι χώρο στην καρδιά μας για να μπει μια αγάπη όχι επιλεκτική για λίγα άτομα γύρω μας, αλλά για όλους, για κάθε έναν που βλέπουμε, αγγίζουμε, επικοινωνούμε…
Έτσι, σαν παιχνίδι, καθώς θα επιτρέπουμε όλο και πιο πολύ να μπαίνει η άνοιξη και η αγάπη σ’ αυτό το ιερό μέρος της καρδιάς μας, ας γίνουμε γενναιόδωροι με τον εαυτό μας κι ας δούμε να ξυπνάνε από το λήθαργο «θέλω» και όνειρα καιρό εκεί αφημένα…
Ας είναι αυτό το δώρο αυτής της Ανάστασης στον εαυτό μας!