Το φως είναι έξω από τη σπηλιά…
- 22 Μαΐου, 2017
- 11:12 πμ
Όλοι μας όταν ήμασταν παιδιά κάναμε όνειρα. Όνειρα για το ταξίδι της ζωής. Βιαζόμαστε να μεγαλώσουμε για να ζήσουμε αυτά που θέλαμε. Λίγοι το κατάφεραν. Οι πολλοί, σιγά σιγά, έθαψαν τα παιδικά τους όνειρα στα σωθικά τους για να μην ακούνε τις φωνές τους. Δικαιολογίες πολλές. Η άδικη κοινωνία, τα λεφτά, η προδοσία μιας αγάπης κλπ. Μα η αλήθεια ήταν άλλη. Η αλήθεια είναι η έλλειψη από τη ζωή μας δυο λέξεων που μας τις έμαθαν αλλά με κρυμμένο το αληθινό τους νόημα για να μας παραμυθιάσουν και να μην πονάμε.
ΤΡΕΛΑ και ΤΙΜΗΜΑ.
Ποιος είναι ο γνωστικός που θέλανε να γίνουμε; Αυτός που κάνει εκείνο που λένε οι πολλοί. Αυτός που ακολουθεί το χαραγμένο από τους προηγούμενους δρόμο. Αυτός που δεν αναστατώνει με καινούριες, αναπόδειχτες ακόμα απόψεις, τον αποδεκτό από τους πολλούς τρόπο ζωής. Αν τολμούσες το διαφορετικό, αν ξέφευγες από τους κανόνες, αν ήθελες να πέσεις με τα μούτρα σε άγνωστα νερά, αν δεν σε ένοιαζαν οι πληγές απ’ τα πεσίματα και τις συγκρούσεις σου σε αδιαπέραστους τοίχους, ήσουν τρελός.
Κι αναρωτιέμαι: Και τι νόημα έχει μια ζωή που θα φτάσεις στο τέλος της με ένα σώμα χωρίς πληγές αλλά με μια καρδιά πληγωμένη;
Ο γνωστικός, δεν πηγαίνει σε δρόμους άγνωστους, δεν κινδυνεύει να πληγωθεί μεν αλλά ΔΕΝ ΖΕΙ δε. Και η καρδιά ξεσκίζεται από τον πόνο που της προκαλούν τα θαμμένα σου παιδικά όνειρα.
Ο Καζαντζάκης είπε «τον κόσμο τον πάνε μπροστά οι κουζουλοί». Κουζουλό λένε οι πολλοί αυτόν που βγαίνει από τη σπηλιά της προσωπικής του ασφάλειας για να πραγματώσει τα όνειρά του. Κάτι μέσα του όμως του φωνάζει ότι, δεν είναι κακό αν γλιστρήσει και πέσει ακόμα και μέσα στα σκατά γιατί έτσι θα μάθει να εκτιμάει την μυρωδιά του τριαντάφυλλου. Ότι δεν είναι κακό αν φάει ένα δυνατό χαστούκι απ’ τη ζωή γιατί έτσι θα μάθει να εκτιμάει τη δύναμη και την αξία των χαδιών της. Ότι η αποτυχία τού μαθαίνει το σωστό δρόμο αλλά και η προδοσία του μαθαίνει τη δύναμη της αγάπης. Κι έτσι πολλές φορές πέφτει και πληγώνεται και ξανασηκώνεται και προχωράει, ανακαλύπτει, μαθαίνει, ΖΕΙ.
Και ο γνωστικός; Αυτός παραπονιέται γιατί η ζωή τού φέρθηκε άσχημα, δεν τολμάει να βγει από τη σπηλιά του και φοβάται να πεθάνει γιατί ξέρει ότι, όσο χρονών κι αν είναι, δεν έχει ζήσει.
Τι μας έμαθαν όμως για το τίμημα; Πως το τίμημα είναι η ποινή που πρέπει να υποστείς, να πληρώσεις, όταν αναζητάς να ξεφύγεις από τη «λογική ζωή». Πως το τίμημα είναι κάτι που πονάει, ζορίζει, κουράζει, βασανίζει. Πως είναι φυσιολογικό να μην θέλεις να το «πληρώσεις» μια και «μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες». Και τέλος, γιατί να «πληρώσεις» για κάτι που στο τέλος μπορεί και να μην το καταφέρεις, να μην το αποκτήσεις;
Ποια είναι η αλήθεια όμως;
Η λέξη τίμημα προέρχεται από το «τιμώ» και δεν είναι πόνος. Είναι η δέσμευσή σου να τιμήσεις τις επιλογές σου. Είναι η απόφασή σου να χάσεις κάτι μικρότερης αξίας, προκειμένου να κερδίσεις κάτι σημαντικό για σένα. Αυτός είναι και ο λόγος που όσοι κατακτούν τα όνειρά τους δεν λένε ΠΟΤΕ «το πλήρωσα όμως πολύ ακριβά». Για παράδειγμα, τα παιδιά που χάνουν διασκεδάσεις για να διαβάσουν και να πάρουν το πτυχίο τους, χάνουν κάτι που είναι μικρής αξίας για την υπόλοιπη ζωή τους και κερδίζουν κάτι σημαντικό.
Οι αποτυχημένοι της ζωής, οι γνωστικοί που κοιτάνε υποτίθεται το συμφέρον τους, φοβούνται μήπως χάσουνε αυτά που έχουν και έτσι δεν πληρώνουν το τίμημα για το σημαντικό. Δεν τιμούν (δεν πληρώνουν το τίμημα) τα θέλω και τα όνειρά τους γιατί αυτοί δεν είναι «κουζουλοί».
Αν ακουμπάνε την ψυχή σου αυτές οι σκέψεις ενός «κουζουλού», άκου και τη συνέχεια.
Σου είπανε ψέματα πως είσαι λίγος. Πως «δεν είναι για σένα αυτά». Πως δεν αξίζει να παλέψεις, να προσπαθήσεις, να τα δώσεις όλα, γιατί στο τέλος είναι βέβαιο ότι θα χάσεις και θα απογοητευτείς.
Σου είπανε ψέματα πως δεν γίνονται τα όνειρα πραγματικότητα. Πως είναι καλύτερα να κάθεσαι στ’ αυγά σου γιατί αλλιώς θα πονέσεις. Πως «ο καναπές» μπορεί να μην σε πηγαίνει πουθενά αλλά είναι μαλακός και δεν πονάει. Αυτός έχει τον μεγαλύτερο πόνο. Τον πόνο μιας χαμένης ζωής…
Σου είπανε ψέματα πως δεν υπάρχει αγάπη και κοίταξε να βολευτείς με ό,τι βρεις. Πως άμα δίνεις στο τέλος εσύ θα είσαι ο χαμένος. Πως ο κόσμος είναι κακός και κρατήσου μακριά του για να μην σε πληγώσει.
Κλείσε τ’ αυτιά σου. ΟΛΑ αυτά είναι ψέματα.
Ανακάλυψε την ομορφιά σου και το μεγαλείο σου που δεν στο έδειξε κανείς. Πίστεψε σε ‘σένα και στα όνειρά σου. ΞΕΒΟΛΕΨΟΥ και πάμε να μπούμε στο δρόμο της ζωής βγαίνοντας από τη μούχλα του θανάτου.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αντώνης Καλογήρου
