Αγιασμός
- 5 Οκτωβρίου, 2018
- 3:09 μμ
Βρίσκομαι στο προαύλιο του σχολείου της κόρης μου για τον αγιασμό γεμάτη από χαρά και ενθουσιασμό. Βλέπω λαμπερά παιδικά ματάκια, περήφανους υποστηρικτικούς γονείς, εκπαιδευτικούς γεμάτους ενδιαφέρον, όμως ταυτόχρονα νιώθω και τις παιδικές καρδούλες να φοβούνται, τους γονείς αγχωμένους, τους καθηγητές εγκλωβισμένους στην τυπολογία, τους ιερείς και τους φορείς να εκπνέουν λόγια για μεγάλα ιδανικά αλλά με ένα φορτίο αγώνα και πίεσης.
Τι στ’ αλήθεια συμβαίνει εδώ; Γύρω ακούς όλους να εύχονται καλή χρονιά με υγεία και δύναμη!!! Τι υπέροχη ευχή. Πόσο όμως κατανοούμε την ουσία της και μες στη σχολική χρονιά δημιουργούμε τις συνθήκες για αυτό;
Είναι τρόπος προσφοράς υγείας το πρόχειρο φαγητό, η πολύωρη ενασχόληση με ηλεκτρονικές συσκευές, οι συμβουλές τύπου «πω πω τι θα περάσετε», «δύσκολη τάξη αυτή», οι εξαντλητικές εξωσχολικές δραστηριότητες, η υποτίμηση ταλέντων όπως αθλητισμός, τέχνη, επικοινωνία κλπ, η βαθμοθηρία, η υπογράμμιση του λάθους, οι «ηθικές» ενοχές, η έλλειψη χρόνου για παιχνίδι, η τιμωρία, η αποστήθιση ατέλειωτων πληροφοριών, οι «ταμπέλες»;
Και ενώ όλοι θέλουμε αυτό που ευχηθήκαμε μετά έρχεται μια χρονιά γεμάτη άγχος, πίεση, ένταση. Και αυξάνονται οι αριθμοί στις έρευνες στην παιδική κατάθλιψη, και αυξάνονται τα αυτοάνοσα και οι έφηβοι οδηγούνται σε καταστροφικές εξαρτήσεις, και η ανεργία αυξάνεται και ταλέντα μένουν «ανεκμετάλλευτα».
Μα πού πήγε η υγεία και η δύναμη; Είναι τυχαία γεγονότα ή μπορούμε και εμείς να βάλουμε και έμπρακτα ένα σπόρο προς την ευτυχία των παιδιών, την υγεία και τη δύναμη; Αυτό που πιστεύω είναι ότι, ΝΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
Έχοντας βιώσει αλλαγές μέσω της αυτογνωσίας και νιώθοντας ευγνωμοσύνη γι’ αυτό, νιώθοντας αγάπη για τα παιδιά, σεβασμό σε όλες μας τις αντιφάσεις, πιστεύω πως η αλήθεια που είδα στα μάτια των παιδιών, στην προθυμία των εκπαιδευτικών, στην υποστήριξη των γονιών μπορεί να υπερισχύσει. Κι αυτό είναι αγάπη. Θα ευχηθώ λοιπόν καλή χρονιά με ΑΓΑΠΗ!!!! Γιατί έτσι, όλοι μαζί, ΝΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
Φέτος ας ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ έμπρακτα να ξεκινήσουμε από την αγάπη, χωρίς να ξεχάσουμε σε αυτήν και τον εαυτό μας που όπως κάθε χρονιά θα έχει να αντιμετωπίσει αρκετές προκλήσεις και ας δώσουμε την ευκαιρία σε όλους μας να μάθουμε και νέους τρόπους.
Με αυτές τις σκέψεις και τα συναισθήματα αποτυπωμένα στο χαρτί θέλω να ευχαριστήσω τη δασκάλα μου Αγάπη Καλογήρου που με οδηγεί σε νέους τρόπους πίστης και δράσης ενός καλύτερου κόσμου για όλους μας.
Δώρα Γαλανοπούλου
