Πώς μπορείς να είσαι ευτυχισμένος όταν δεν έχεις όλα όσα θέλεις και έχεις ονειρευτεί; Πώς μπορείς να ξυπνάς το πρωί και να χαμογελάς όταν ξέρεις ότι όλη μέρα θα σε παίρνουν οι τράπεζες τηλέφωνο για τα δάνεια που χρωστάς; Πώς μπορείς να νιώθεις καλά στην εργασία σου όταν για σένα είναι απλά μια δουλειά για να πληρώνεις λογαριασμούς; Πώς μπορείς να δημιουργείς όταν αμείβεσαι με λιγότερα από όσα αξίζεις; Πώς γίνεται να ανυπομονείς να γυρίσεις σπίτι όταν ξέρεις ότι σε περιμένει γκρίνια, μουρμούρα και προβλήματα; Πώς είναι δυνατόν να είσαι καλά όταν όλοι γύρω σου είναι επιτυχημένοι και εσύ δεν έχεις καταφέρει τίποτα;
Είχε έρθει κάποια στιγμή στη ζωή μου, όπου τίποτα δεν μου άρεσε. Για τίποτα δεν ήμουν ευτυχισμένη. Με τίποτα δεν είχα όρεξη να χαμογελάσω. Το μυαλό στροβίλιζαν ερωτήματα σαν τα παραπάνω. Όχι αυτά συγκεκριμένα, αλλά παρόμοια. Τα πάντα φαινόντουσαν μαύρα, άγευστα, σκοτεινά. Όταν δεν άντεχα άλλο τον πόνο, θυμήθηκα τη λύση!
Είναι κάτι που όλοι ξέρουμε, αλλά δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει. Ποιο είναι το αντίθετο της γκρίνιας, της δυστυχίας, του πόνου; Θυμήσου, πώς ένιωθες όταν ήσουν καλά. Πώς ήταν το σώμα σου; Πώς μιλούσες; Τι έκανες; Και πάνω απ’ όλα, πώς ένιωθες; Ένιωθες χαρούμενος! Τέλεια. Άρα η λύση είναι να νιώσεις χαρούμενος. Ακούγεται πάρα πολύ απλό. Ναι, αλλά… όταν είσαι μέσα στη μαυρίλα πώς μπορείς να νιώθεις χαρά;
Όλοι ξέρουμε πως το σώμα εκφράζει τα συναισθήματά μας. Το έχουμε ακούσει πάρα πολλές φορές και το έχουμε βιώσει ακόμα περισσότερες. Αφού, λοιπόν, δεν μπορώ να νιώσω, ας δώσω στο σώμα μου τη θέση της χαράς. Σηκωνόμουνα το πρωί και χωρίς να έχω καθόλου όρεξη έβαζα ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό μου. Με κοιτούσα στον καθρέφτη του μπάνιου και ένιωθα τόσο γελοία, που με έπιαναν τα γέλια! Πήγαινα στη δουλειά μου, με το προσποιητό χαμόγελο στο πρόσωπο. Μάντεψε τι συνέβαινε. Οι άνθρωποι μου ανταπέδιδαν το χαμόγελο! Και αυτό με έκανε να νιώθω λίιιιιιιιιιιγο καλύτερα. Συνέχισα να κρατάω το χαμόγελο στο πρόσωπό μου. Όλη μέρα, κάθε μέρα. Υπήρχαν φορές που δεν το ένιωθα καθόλου, υπήρχαν μέρες που πονούσε το σαγόνι μου από την προσπάθεια, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Συνέχισα να χαμογελάω. Και οι άνθρωποι συνέχισαν να μου ανταποδίδουν το χαμόγελο. Και κάθε φορά ένιωθα και λίιιιγο καλύτερα. Και κάθε μέρα βίωνα τη χαρά λίιιιγο περισσότερο. Και όσο πιο χαρούμενη ένιωθα, τόσο πιο πολύ χαλάρωνε το σώμα μου. Και τόσο πιο δημιουργική γινόμουνα. Και τόσο πιο ήρεμη ένιωθα. Και τόσο πιο εύκολο γινόταν να βρω λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας. Και όλα αυτά έκαναν το χαμόγελο στο πρόσωπό μου πιο αληθινό.
Έχοντας αλλάξει τη διάθεσή μου, έχοντας βάλει τη χαρά στη θέση της γκρίνιας στη ζωή μου, ήταν πια πολύ πιο εύκολο να κάνω όλα εκείνα που χρειάζονταν και να αλλάξω τελείως και μόνιμα την καθημερινότητα και κατ’ επέκταση τη ζωή μου.
Ναι, είμαι χαρούμενη! Ναι, είμαι δημιουργική! Ναι, είμαι ευτυχισμένη! Μπορείς κι εσύ!!!