Όταν έρθει η ανάποδη
- 4 Φεβρουαρίου, 2014
- 3:40 μμ
Όλοι μας ξέρουμε ανθρώπους που είχαν κάποιο όνειρο, πάλευαν για να το πραγματώσουν και, ξαφνικά, γκρεμίστηκε μπροστά στα πόδια τους.
Όλοι μας κάποτε (ίσως και τώρα), αγωνιστήκαμε για κάτι που το θέλαμε πολύ και, κάποια στιγμή, ήρθαν ανάποδα τα πράγματα και το χάσαμε μέσα απ’ τα χέρια μας.
Μα τότε, που πάει η περίφημη δύναμη της θέλησης; Που πάει το “όταν θέλεις κάτι πολύ τότε το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ σου”; Που πάει το “είμαστε οι δημιουργοί της πραγματικότητας και της ζωής μας”;
Θυμάμαι την εποχή που είχα γραφτεί στο πανεπιστήμιο του Michigan για να πάω να πάρω το master στη ναυπηγική, τότε που όλα ήταν έτοιμα για να φύγω και την τελευταία στιγμή δεν μου έδωσαν διαβατήριο (χούντα, γαρ). Όλα μου τα όνειρα – σε μια στιγμή – έγιναν μια μάζα από αποκαΐδια…
Ένα τεράστιο “Γιατί;;;” ξεπήδησε από μέσα μου. “Γιατί να μου συμβεί αυτό;”
Προσπαθώντας να ερμηνεύσω αυτό το τεράστιο “ΓΙΑΤΙ;”, θα αναφερθώ σε δυο απόλυτα διαφορετικούς λόγους.
Ο πρώτος λόγος είναι το “κατασκευασμένο” θέλω. Με άλλα λόγια, κάτι που το θέλουμε πολύ, γιατί οι άλλοι μας έχουνε πείσει ότι είναι το καλύτερο για μας και όχι γιατί η καρδιά μας κτυπάει γι’ αυτό.
Με είχανε πείσει ότι το ταλέντο μου, οι ικανότητές μου, αλλά και το συμφέρον μου για το μέλλον, ήταν να ασχοληθώ με τη ναυπηγική. Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, υπάρχουν νύχτες που μένεις άγρυπνος γιατί ανυπομονείς να ξημερώσει ώστε να πας στη δουλειά σου. Εμένα, ποτέ δεν μου συνέβη αυτό όσο δούλευα σαν ναυπηγός. Η ναυπηγική για μένα ήταν κάτι που απλά μου άρεσε, είχε ενδιαφέρον και αρκετά καλά λεφτά.
Τίποτε περισσότερο. Άλλος ήταν ο σκοπός της ζωής μου, μόνο που τότε ούτε που τον φανταζόμουν…
Όταν, λοιπόν, το “θέλω” σου δεν συμβαδίζει με τις αληθινές ανάγκες της ύπαρξής σου, είναι πολύ πιθανό, την κρίσιμη στιγμή, να κάνεις κάποιες λάθος επιλογές οι οποίες και θα σε οδηγήσουν σε αδιέξοδα.
Ο δεύτερος λόγος, θα βρει πολλούς από εσάς εντελώς αντίθετους, αλλά αυτό δεν είναι για μένα αρκετό ώστε να μην τον αναφέρω.
Πιστεύω ότι ολόκληρη η φύση λειτουργεί με έναν υπέροχα τέλειο τρόπο. Τίποτε δεν γίνεται τυχαία. Καθετί έχει τον λόγο του. Οι ανθρώπινες γνώσεις, όμως, είναι ακόμα αρκετά περιορισμένες, έτσι ώστε να μην μπορούν να δώσουν απαντήσεις σε όλα.
Γιατί συνέβη αυτό; Εκείνο; Το άλλο;
Κάποιες φορές τις απαντήσεις τις παίρνουμε πολλά χρόνια μετά, όπου η ζωή μας εν το μεταξύ έχει αλλάξει ρότα, εξαιτίας της τότε “ανάποδης”. Κάποιες άλλες φορές, την απάντηση την αντιλαμβανόμαστε σχεδόν αμέσως, όταν ένας αναστεναγμός ανακούφισης βγαίνει από μέσα μας, μετά από το γκρέμισμα του “ονείρου”… Και κάποιες άλλες ίσως να μην μπορέσουμε ποτέ να πάρουμε την απάντηση.
Μετά απ’ όλα αυτά, σημασία έχει το: “και τώρα, τι κάνουμε;”.
Για μένα, λοιπόν, αφού αποδεχτούμε τα γεγονότα, έχουμε υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας να συνεχίσουμε το ταξίδι. Καινούριος προορισμός, καινούριο όνειρο, καινούρια πορεία και η ζωή θα μας πάει. Πάντα η ζωή σε πάει στην αλήθεια σου, φτάνει να μην κατέβεις απ’ το τρένο. Φτάνει να μείνεις στη δράση. Φτάνει να μάθεις να ακούς την καρδιά σου και όχι αυτούς που σου λένε, “αυτό δεν γίνεται”.
Αντώνης Καλογήρου
