Αγαπώ τόσο πολύ τον τρόπο που ο Μπέρναντ Σω περιγράφει την έννοια της χαράς της ζωής σε αντιδιαστολή με τη συρρίκνωση που ο φόβος φέρνει στη ζωή μας:
“Αυτή είναι η αληθινή χαρά της ζωής: Να δίνεσαι σ’ ένα σκοπό που τον θεωρείς σπουδαίο. Να είσαι μια δύναμη της φύσης κι όχι ένα σβωλαράκι από χώμα, γεμάτο ανησυχία κι εγωισμό, γεμάτο αρρώστιες και πίκρες, που παραπονιέται επειδή ο κόσμος δεν αφοσιώνεται στο να το κάνει ευτυχισμένο!
Πιστεύω πως η ζωή μου ανήκει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα κι όσο ζω το θεωρώ προνόμιό μου να την υπηρετώ όσο μπορώ. Θέλω να είμαι εντελώς «χρησιμοποιημένος» όταν θα πεθάνω, γιατί όσο πιο σκληρά δουλέψω, τόσο περισσότερο θα ζήσω.
Απολαμβάνω τη ζωή γι’ αυτό που είναι. Για μένα η ζωή δεν είναι κεράκι που τρεμοσβήνει. Είναι ένας υπέροχος πυρσός, που αυτήν τη στιγμή είναι η σειρά μου να τον κρατήσω και θέλω να τον κάνω να λάμπει όσο περισσότερο γίνεται, πριν τον παραδώσω στις επόμενες γενιές”.
Τελικά, ίσως το μεγαλύτερο αντίδοτο του φόβου, είναι να λέμε “ΝΑΙ”στη ζωή!