Περί ελευθερίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων
- Αλέξιος Βανδώρος
- 18 Δεκεμβρίου, 2018
- 4:53 μμ
Αυτές τις μέρες κάνει στάση στην Αθήνα η διεθνής έκθεση «The Art of Zhen Shan Ren». Με είχε ενημερώσει η Βένα για αυτή την έκθεση γράφοντάς μου από κάτω μερικές γραμμές που επέλεξε από ένα κείμενο στο taste of life mag:
Η συνείδηση, καθορίζει την ανθρώπινη φύση, και το δικαίωμα στη συνείδηση είναι το πιο θεμελιώδες, δικαίωμα ενός ανθρώπου.
«Κανένα έγκλημα επομένως, δεν είναι χειρότερο από το έγκλημα ενάντια στη συνείδηση».
Επισκέφθηκα την έκθεση “στα πεταχτά” ανάμεσα σε μερικές δουλειές στο κέντρο της Αθήνας και με καθήλωσαν οι εικόνες και τα κείμενα που τις συνόδευαν. Αφιέρωσα αρκετή ώρα για να βιώσω την κάθε εικόνα ξεχωριστά και να διαβάσω τη μικρή της ιστορία. Όσο προχωρούσα ένιωθα ένα σφίξιμο στο στομάχι από τη βαρβαρότητα και την απανθρωπιά. Την ίδια στιγμή κάποιες εικόνες είχαν τέτοιο πνευματικό βάθος και που με ταξίδευαν σε χώρους και έννοιες πέρα από τούτο τον κόσμο.
Δεν είχα ιδέα για τίποτε από όλα αυτά που συμβαίνουν στην άλλη άκρη της Γης και αρχικά ένιωσα περίεργα για τη μη γνώση μου καθώς θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά ενημερωμένο γύρω από τα παγκόσμια δρώμενα.
Χιλιάδες σκέψεις κατέκλυσαν το μυαλό μου.
Περί της ελευθερίας του διαδικτύου και της υπερπληροφόρησης που τελικά μας οδηγεί στο να δυσκολευόμαστε να ξεχωρίσουμε ορισμένες σημαντικές πληροφορίες.
Μου είναι αδιανόητο το γεγονός ότι στον 21ο αιώνα, σε μία κοινωνία που πλέον αποτελεί ίσως την ισχυρότερη οικονομία παγκοσμίως, μπορεί να συμβαίνουν τέτοια απάνθρωπα γεγονότα…
Πρόκειται για τους ασκούμενους της κινέζικης παραδοσιακής μεθόδου διαλογισμού Φάλουν Ντάφα που είναι η μεγαλύτερη διωκόμενη ομάδα στην Κίνα. Οι αρχές του “Αλήθεια – Καλοσύνη – Ανεκτικότητα” βασίζονται στον παλιό πνευματικό πολιτισμό της Κίνας. Το 1999 το κινέζικο κράτος κήρυξε το Φάλουν Ντάφα παράνομο και από τότε μέχρι και σήμερα δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν φυλακιστεί, απαχτεί, κακοποιηθεί, βασανιστεί και έχουν γίνει θύματα βίαιης αφαίρεσης οργάνων. Οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ προτιμούνται ως θύματα λόγω της καλής υγείας που αποκτούν από την άσκηση διαλογισμού.
Λόγω της καλής υγείας λοιπόν γίνομαι το καλύτερο εμπόρευμα για τη βιομηχανία αυτή. Την ίδια στιγμή, εν γνώση ή εν αγνοία των παραληπτών των οργάνων, το να κερδίζει κάποιος ζωή από τον σκληρό θάνατο του άλλου και μάλιστα μαζικά και ή οργανωμένα, είναι ένα έγκλημα που δεν έχει δει προηγούμενο.
Οι σκέψεις αυτές δεν αφορούν την πολιτική ή πολιτιστική κριτική απέναντι στην όποια Κίνα και το όποιο καθεστώς. Δεν έχει σημασία ποιος είναι αυτός που διαπράττει το έγκλημα. Τα ίδια, ενδεχομένως και χειρότερα, συμβαίνουν σε πολλά μέρη του κόσμου. Είτε από κράτη, είτε από συμμορίες, είτε από γιατρούς, είτε από οποιονδήποτε. Μπορεί να συμβαίνει και λίγο παρακάτω στη διπλανή γειτονιά μας εδώ στην Αθήνα και να μην το μάθουμε ποτέ. Και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να περπατάω κάπου στο δρόμο, εγώ ή κάποιος δικός μου άνθρωπος ή στην πιο τραγική του μορφή, το παιδί μου ή το παιδί οποιουδήποτε συνανθρώπου μου και ξαφνικά να ξυπνήσουμε χωρίς ένα νεφρό ή κάποιο άλλο μέλος του σώματός μας με συγκλονίζει. Γιατί συνεχίζω να πιστεύω βαθιά στο ανθρώπινο είδος και την ικανότητά του να δημιουργεί θαύματα!
Πιστεύω επίσης στα ανθρώπινα δικαιώματα τα οποία ως παγκόσμια κοινωνία έχουμε θεσπίσει. Τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν ηθικές αρχές που θέτουν συγκεκριμένα πρότυπα ανθρώπινης συμπεριφοράς και συνήθως προστατεύονται ως νόμιμα δικαιώματα κατά το εθνικό και διεθνές δίκαιο. Όπως είναι το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία, την ελευθερία σκέψης και έκφρασης, καθώς και την ισότητα ενώπιον του νόμου. Τα οποία μπορεί να τα θεωρούμε σχεδόν δεδομένα στις κοινωνίες που επιλέξαμε να ζούμε αλλά δεν είναι αυτονόητα παντού. Πιστεύω πως είναι ευθύνη του καθενός μας ξεχωριστά να τα προστατεύει και στο μέτρο που μπορεί να τα προασπίζεται!
Κλείνω επιστρέφοντας στην έκθεση.
Όλα τα έργα είναι εμπνευσμένα από αληθινές εμπειρίες ασκουμένων και πολλά αυτά είναι από εμπειρίες των ίδιων των καλλιτεχνών και δίνουν μια βαθιά οπτική σε σημαντικά γεγονότα για την Κίνα του 21ου αιώνα, ενώ ταυτόχρονα απεικονίζουν την εσωτερική ζωή του καλλιτέχνη.
Η τεχνοτροπία των έργων είναι νέο-αναγεννησιακή, ενώ η υψηλή τέχνη και η θεματολογία τους αντανακλά το ενάρετο μονοπάτι των καλλιτεχνών και την ομορφιά της εσωτερικής καλλιέργειας του ανθρώπου. Ακόμη και τα πιο «σκληρά» έργα της έκθεσης εκπέμπουν φως, λεπτότητα, πνευματικότητα και έναν σπάνιο πλούτο συναισθημάτων.
Είναι μια έκθεση επίκαιρη και συγκλονιστική που πραγματικά αξίζει τον κόπο να αφιερώσει κάποιος λίγες ώρες για να βιώσει τις συγκλονιστικές αυτές εικόνες και τα κείμενα που τις συνοδεύουν.
Αυτό που σίγουρα θα κρατήσω από την επίσκεψη μου στην έκθεση, μαζί με τα πολύτιμα συναισθήματα, είναι το τρίπτυχο “Αλήθεια – Καλοσύνη – Ανεκτικότητα” το οποίο μπορεί να αποτελέσει μία ισχυρή βάση αξιών για να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο και ομορφότερο.
