Όμως αυτή τη φορά, κάτι ήταν διαφορετικό
- Agapy
- 18 Φεβρουαρίου, 2019
- 10:46 πμ
Ήταν μόλις λίγων εβδομάδων, ας την ονομάσουμε Τόση-δα. Μεγάλωσε μόνη της σε ένα μεγάλο οικόπεδο, όπου υπήρχαν και μερικοί μεγάλοι αγριόγατοι. Αυτοί οι γάτοι της φέρονταν σαν να ήταν μπελάς και τη χτυπούσαν κάθε φορά που τους πλησίαζε. Η Τόση-δα τούς έτρεμε και τους απέφευγε όσο μπορούσε.
Κάποτε μεγάλωσε κάπως και έγινε πιο δυνατή. Τριγύριζε και σ’ άλλα οικόπεδα, και σ’ άλλα μέρη. Κατάφερε να βρίσκει αρκετή τροφή και η ζωή της ήταν αρκετά καλή, μόνο που ένιωθε μεγάλη μοναξιά. Δεν μπορούσε να βρει κανέναν για να παίξει ή να κουβεντιάσει γιατί τα μικρά γατάκια τα προστάτευαν κάποιες μεγάλες γάτες, και η Τόση-δα κατατρόμαζε όταν έβλεπε μεγάλη γάτα. Κι αυτό σήμαινε ότι δεν μπορούσε ούτε να παίξει ούτε να κουβεντιάσει με καμιά γάτα. Και όσο για τα άλλα ζώα, ήταν τόσο διαφορετικά απ’ αυτήν, δεν μπορούσε ούτε τη γλώσσα τους να μιλήσει ούτε να αισθανθεί κοντά τους.
Κάποια μέρα εξερευνούσε μια αποθήκη που είχε μέσα πολλά έπιπλα. Εκεί είδε μια μεγάλη γυαλιστερή επιφάνεια που ήταν ακουμπισμένη στο πλάι της αποθήκης. Καθώς πλησίαζε αυτό το γυαλιστερό πράγμα, είδε μια πολύ μεγάλη γάτα να έρχεται προς το μέρος της — και, όπως πάντα, κατατρόμαξε και το ’βαλε στα πόδια. Όμως αυτή τη φορά, κάτι ήταν διαφορετικό.
Δεν μπορούσε να ακούσει ή να μυρίσει μια άλλη γάτα και γεμάτη περιέργεια πλησίασε ξανά το γυαλιστερό πράγμα. Αλλά πάλι είδε τη μεγάλη γάτα και το ξανάβαλε στα πόδια. Αυτό έγινε πολλές φορές, μέχρι που η περιέργειά της την έκανε να πλησιάζει όλο και περισσότερο, τόσο που στο τέλος ακούμπησε τη μουσούδα της στη μουσούδα αυτής της παράξενης, πολύ μεγάλης γάτας κι άρχισε να κάνει χχχχχχχρρρσσσσς μέσα από τα δόντια της. Το ίδιο έκανε και η άλλη γάτα. Όταν σταμάτησε, σταμάτησε κι εκείνη.
Η Τόση-δα καθόταν εκεί τρομερά απορημένη, μέχρι που ένα μικρό ασπρόμαυρο γατάκι πέρασε από μπροστά της και πλησίασε διστάζοντας το γυαλιστερό αντικείμενο. Και τότε η Τόση-δα ξαφνιάστηκε πραγματικά. Είδε ότι απέναντι, στο γυαλιστερό αντικείμενο, υπήρχε άλλο ένα γατάκι ακριβώς όμοιο με το πρώτο. Ό,τι έκανε το πρώτο γατάκι έκανε και το άλλο, το ίδιο όπως ό,τι έκανε η Τόση-δα, έκανε και η μεγάλη άγνωστη γάτα.
Τότε, άρχισε σιγά σιγά να σκέφτεται πως, μέσα στο γυαλιστερό αντικείμενο πρέπει να έβλεπε τον εαυτό της! Αυτή η μεγάλη γάτα πρέπει να ήταν ο εαυτός της. Ήταν ο εαυτός της!
Κοίταξε τον εαυτό της και προσπάθησε κάπως να το ερμηνεύσει, κάπως να το καταλάβει. Σκέφτηκε πως τόσο καιρό που την τρόμαζαν οι μεγάλες γάτες, αυτή σιγά σιγά μεγάλωνε και μάθαινε πράγματα. Μάθαινε να κυνηγάει αυτά που ήθελε να φάει, να τρέχει μακριά από τον κίνδυνο, να βρίσκει ήσυχα μέρη να ξεκουράζεται, ζεστά το χειμώνα δροσερά το καλοκαίρι, που και που έβρισκε και κάποιον να τη χαϊδεύει για λίγο. Τελικά έκανε όσα κάνουν και οι μεγάλες γάτες! Αυτό κι αν ήταν αποκάλυψη.
Κοίταξε πάλι στο γυαλιστερό αντικείμενο. Διαφορετικά αυτή τη φορά. Είδε πόσο μεγάλη ήταν. Και ξαφνικά της πέρασε η σκέψη ότι αν εκείνη ήταν πια μια μεγάλη γάτα, τότε μπορούσε να κάνει και όλα εκείνα που κάνουν οι Μεγάλες Γάτες. Μπορούσε;;; αναρωτήθηκε.
Κοίταξε πάλι τον εαυτό της στο γυαλιστερό αντικείμενο και βγάζοντας ένα δυνατό γεμάτο ικανοποίηση νιαρρρ… άρχισε να λέει στη γατίσια της γλώσσα:
ΕΙΜΑΙ ΓΑΤΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ! ΕΙΜΑΙ ΓΑΤΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ! ΕΙΜΑΙ ΓΑΤΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ! ……….
*Από τις ιστορίες του NLP
